in Recensies
Update:
De generieke titel van Nice Girls zal wel door een computeralgoritme zijn bedacht om de interesse te wekken; de combinatie van de twee Engelse woorden in deze op en top Franse film wekt waarschijnlijk positieve associaties op, maar de film had even goed 'ademende mensen' kunnen heten. De hoofdpersonages zijn vrouwen en de film speelt zich af in Nice, maar daar houdt elke relevantie van de titel op. Gelukkig schuilt er een leuke actiekomedie achter de naam, dus ook mensen die iets geheel anders verwachtten moeten toch nog even blijven hangen. Als ze een beetje van Franse humor houden tenminste.
Franse humor. Dat betekent snelle, verwarrende gesprekken waarbij praatpartners om de haverklap zijn afgeleid. Dat betekent veel slapstick actie, waarbij de geslachtsdelen niet worden gemeden. En dat betekent natuurlijk dat de hormonen welig tieren en dat iedereen eigenlijk het slachtoffer is van zijn of haar eigen emoties. Mocht dit allemaal te generaliserend klinken, de personages in Nice Girls strooien zelf veelvuldig met de termen 'mof' en 'spaghettischijter' om inwoners van de buurlanden aan te duiden. Als iemand vraagt of het niet racistisch is om Duitsers af te kraken, antwoordt de ander simpelweg: "Nee, dat is helemaal niet racistisch."
Die ander is Léo Leiman, een botte rechercheur, die zich moet ontfermen over de beveiliging van een klimaatconferentie, maar liever onderzoek doet naar de moord op haar favoriete collega. Léo noemt zichzelf de beste agent aan de Rivièra, maar weet bijvoorbeeld niet dat geolocatie bestaat. Voor haar hele afdeling komt die technologie als iets nieuws, wat wel het niveau van de organisatie aangeeft. Het zijn eigenlijk allemaal idioten. Gelukkig stuurt Hamburg, waar de moord op Léo's collega heeft plaatsgevonden, een hooggeplaatste Duitse inspecteur om het onderzoek te leiden.
Inspecteur Mélanie Zimmer wordt gespeeld door de stijlvolle en erg komische Stéfi Celma. Haar personage steekt schril af tegen Alice Taglioni's lompe en emotionele (maar óók erg komische) Léo die door de kostuumafdeling driekwart van de film in een uiterst onflatteuze outfit is gehesen: een korte spijkerbroek, een spijkerjasje en een stoffen hoedje met een print van bankbiljetten. Het past prima bij haar personage. Leuke bijrollen zijn er verder van Baptiste Lecaplain als een veroordeeld hacker die beweert geen computer meer te bezitten, en Katrina Durden als sexy huurmoordenaar. Een van de boeven noemt die laatste "een lekker mokkel", maar wordt onmiddellijk door zijn collega op de vingers getikt: "Dat mag je niet meer zeggen."
Nice Girls neemt voortdurend moderne gevoeligheden op de hak. Als de hoofdcommissaris in het teamoverleg een verdachte ter sprake wil brengen, durft ze eigenlijk niet te zeggen dat hij in een rolstoel zit. Ze vraagt zich hardop af of onderzoek doen naar een gehandicapte geen discriminatie is. Overgevoeligheid voor racisme, seksisme, klimaatvraagstukken en hebzucht (van bedrijven), het wordt allemaal fijntjes belachelijk gemaakt, zonder dat de makers van de film de kijker de andere richting op willen duwen. Het is gewoon een lekkere knipoog naar de huidige maatschappij. Laten we vooral om onszelf blijven lachen en dergelijke.
Naast de vaak geslaagde humor biedt Nice Girls een aardig verhaaltje, mooie locaties aan de Franse Rivièra en actie die leuk is in haar knulligheid. De hoofdrolspelers zijn top en de dialogen scherp. Dat doen de moffen en de spaghettischijters die oversekste slakkeneters niet snel na.
Nice Girls is te zien bij Netflix.
