in Recensies
Update:
Ironisch: juist de raketindustrie, met als eindpunt een oneindig universum, laat zich kenmerken door beperkingen: Geld, regels, en maar een paar spelers. We kennen het SpaceX van Elon Musk en NASA, maar meer onder de oppervlakte zijn er de kleine vissen die als een soort moderne Henry Ford raketten kleiner, goedkoper en toegankelijker proberen te maken. De documentaire Wild Wild Space, gebaseerd op het boek When the Heavens Went on Sale van wetenschapsjournalist Ashlee Vance, is een eindeloos fascinerend inkijkje in die wereld.
Daarbij wordt vooral ingezoomd op de avonturen van Chris Kemp, oprichter van ruimtebedrijf Astra. Een Elon Musk-achtig type dat het ene moment met opzwepende vergezichten komt over hoe de wereld zal veranderen, en het andere moment aan aandeelhouders moet uitleggen dat de zoveelste mislukte lancering maar tien seconden van het dertigsecondendoel verwijderd was. "No Worries."
Zo is tussen al het hightech geweld de snaaksheid misschien nog het leukst. De topman met een gekleurde hanenkam, de tie-wraps in de raketmotor of de rolbandmaat die als antenne gebruikt wordt. Er zijn scenes waarbij je zweert dat je niet naar Chris Kemp kijkt, maar naar Willem Defoe in zijn schurkenrol uit Speed II. Anderen komen serieuzer over. Maar de raketwereld zit vooral tjokvol met excentriekelingen met ongewone levenspaden, die penissen op heliumtanks tekenen en raketten vernoemen naar rocknummers uit de jaren tachtig. Zo'n wereldje is moeilijk saai te krijgen.
De documentaire doet daartoe nog een poging, met tussendoor scènes die meer gaan over de toekomst van de ruimterace en de bijbehorende risico's. Zo komen er steeds meer satellieten bij en dreigt de baan om de aarde vol te raken. Satellietfoto's kunnen leugens van de overheid onthullen, maar ook burgers bespioneren of jou helpen je ex-vrouw te stalken. Er wordt ook heel kort kritisch gereflecteerd op Elon Musk en de macht van Starlink. Overheden lopen veel te ver achter op het feit dat we onvermijdelijk onze aardse problemen zoals hebberigheid en oorlog, ook naar de ruimte gaan exporteren.
Dit zijn informatief sterke stukken die de aandacht weten vast te houden, maar hangen wel wat los van de rest van de documentaire. En net als een raket is het verloop wat hectisch en eindigt het verhaal niet echt in dezelfde plek waar het begon. Ook is in het begin even goed opletten om het te kunnen volgen. De chronologische structuur werkt meestal heel goed, maar is soms niet heel soepel in de overgangen.
Daar staat tegenover dat Wild Wild Spac rijk is aan informatie en van begin tot eind leuk blijft. De tijd zal leren in hoeverre we ook echt gaan kunnen dansen op alle toekomstmuziek - en wat voor antisemitische uitspraken de betrokkenen in de toekomst wel of niet gaan maken - maar op dit punt in tijd en ruimte is het gewoon een erg geslaagd werk non-fictie. Da's maar goed ook, want het universum mag dan wel eindeloos zijn; jouw vrije tijd is dat natuurlijk niet.
Wild Wild Space is te zien bij HBO Max.
