Niet lang na de films kwamen de filmanalyses. Tot op de dag van vandaag liggen visuele vertellingen onder de loep. Onlangs viel een YouTuber op dat sommige reboots, revivals en vervolgen de fans precies geven wat ze willen, maar dat dit niet het recept is voor een goede film. De makers van Wonka begrijpen dit en hebben hun eigen verhaal bedacht. De geest van Roald Dahl zit er in, net als de vele knipogen naar de film uit 1971, maar functioneel toegepast. Het resultaat: een heerlijke, magische familiefilm.
Een jonge Willy Wonka heeft de hele wereld afgereisd, en is nu klaar om zich ergens te settelen en zijn zelfgemaakte chocola aan mensen te onthullen. Makkelijker gezegd dan gedaan, al helemaal omdat het winkelcentrum waarin hij zijn eigen zaak wil openen wordt gerund door een kwaadaardig trio van chocolademakers. Al snel bevindt Wonka zich als slaafje in een waskelder waar zijn droom onmogelijk voelt.
Een probleem met prequels is dat het nooit spannend is of het hoofdpersonage zijn doel bereikt (of het zal overleven). Daar heeft de kijker al het antwoord op. Breng dus niemand uit de originele film in levensgevaar en probeer een opzichzelfstaand verhaal te vertellen. Ook dit snappen regisseur Paul King en schrijver Simon Farnaby.
Er zijn veel onsubtiele verwijzingen naar Willy Wonka & the Chocolate Factory en het oorspronkelijke boek. Ze zijn echter verweven met het verhaal en geen loze crowdpleasers. Wanneer Willy in een washok belandt, moet hij met een houten lepel in een grote pot vol water en kleding roeren. Dat is regelrecht uit de oudere film. Het washok speelt ook later nog een grote rol.
Wonka zelf is al vanaf zijn geboorte excentriek, dus prima dat de jonge Timothée Chalamet wat maniertjes van Gene Wilders vertolking heeft overgenomen. Maar hij speelt hem verder op zijn eigen wijze. Hij toont een energieke en naïeve Willy Wonka die nog de nodige sores moet meemaken en teveel vertrouwen heeft in de mens. Logisch om het zo aan te pakken. Af en toe heeft Wonka wat theatrale uitbarstingen die Chalamet niet heel soepel uitvoert, maar hij draagt de film moeiteloos.
Naast Willy Wonka zaten slechts twee personages in het oorspronkelijke verhaal: de Oempa Loempa (die lang op zich laat wachten en het minst in beeld verschijnt) en Slugworth als een van de kwaadaardige chocolatiers. De overige personages zijn nieuw, maar ze voelen alsof ze uit Roald Dahls pen komen - met name de meedogenloze en opportunistische volwassenen.
Wonka bevat ook een aantal originele liedjes. Wederom geen geforceerde kopieën uit de oude film, maar ook niet zwaar gemoderniseerd. Ze zijn zowaar charmant en sommige hebben de potentie om memorabel te zijn. De film stelt echter teleur in de visuele weergave van de muzikale nummers. Tenminste, in de ogen van degenen die van de vaste musicalregel houden: zo min mogelijk montage.
Het musicalgenre is geworteld in het theater en de ster op de bühne moet het werk doen zonder knip- en plakwerk. Paul King laat personages de gebruikelijke magische stapjes uitvoeren terwijl ze zingen, maar de montage lijkt op een moderne videoclip. De klassieke stijl was hier meer op zijn plek geweest. De Oempa-Loempaliedjes zijn wel volgens het bekende deuntje.
Tegen het einde komt één liedje uit de oude film voorbij. De timing is perfect - het raakt - en de tekst is een beetje aangepast voor de scène. Het zou een perfecte afsluiter zijn geweest, maar Paul King overspeelt zijn hand en wil de fans toch nog iets bieden door verder te gaan met Wonka die zijn toekomst visualiseert.
Dat neemt niet weg dat Wonka een heerlijke film is voor jong en oud, een avontuur met goede personages tegen de slechte zonder dat het eendimensionaal wordt. De scherpste randjes van Roald Dahl zitten er niet in, maar gezien de recente aanpassingen van aanstootgevende passages in zijn boeken is dat ook wel logisch. Deze film past beter in het huidige tijdsbeeld: de kinderen in het publiek worden behandeld als volwassenen, zonder dat bepaalde bevolkingsgroepen genegeerd of beledigd worden. Prima, toch? Het zal kinderen in ieder geval hetzelfde gevoel geven als wij toen kregen.
