Het is makkelijk verdwalen tussen de ruige bossen en bergen van Noorwegen. Zo makkelijk dat de Noren zelfs een enkel woord hebben voor 'de verkeerde weg': villspor. Dertiger Emilie is op die verkeerde weg, maar dan figuurlijk. Deze moeder van een vijfjarige dochter is gescheiden, heeft geen werk, geen doel en dan overstroomt het toilet ook nog eens. Tijdens de herstelwerkzaamheden klopt Emilie aan bij haar broer, de schijnbaar gelukkig getrouwde Gjermund, om te logeren. Die stelt echter een harde eis aan haar verblijf: ze moet zich inschrijven voor de Birkebeinerrennet.
De Birken is een langlauftocht waar jaarlijks duizenden amateurs en professionals aan meedoen. Vierenvijftig kilometer van en naar Lillehammer. Volgens de overlevering is dat de afstand die de Birkebeiner in de dertiende eeuw aflegden om de kleine prins Haakon IV naar de stad in het binnenland van Noorwegen te brengen. Om die tocht te simuleren moeten de deelnemers aan het parcours een rugzak met minstens drieënhalve kilo aan gewicht meedragen. Zoveel woog baby Haakon.
Emilie staat bepaald niet te popelen om te gaan trainen voor de wedstrijd die over een kleine maand op de agenda staat. Schamper zegt ze tegen haar broer: "Lekker langlaufen, net als alle mannen van boven de veertig?" Langzaam daalt echter het besef in dat de Birken niet alleen voor sport en gezondheid staat, maar ook voor doorzettingsvermogen en het bereiken van doelstellingen in je leven. En dus verschijnt ze toch aan de start. In groep zestien: de meest amateuristische amateurs. De omroeper roept om: "Deze kleurrijke groep staat voor de grootste uitdaging van hun leven!" En zo is het maar net.
På Villspor is een ongecompliceerde, warme dramedie over langlaufen, liefde, een kinderwens, grenzen verleggen en je leven op het juiste spoor zetten. Het sportieve gedeelte van het verhaal volgt hetzelfde stramien van films als De Marathon en Brittany Runs a Marathon. Je weet natuurlijk hoe dit af gaat lopen, maar dat maakt niet zoveel uit. Het gaat om de reis, niet om de bestemming. En På Villspor toont zeker een leuke reis, met innemende personages, een lach, een half traantje en natuurlijk heel veel skilatten en sneeuw.
Ada Eide is fris en fruitig in de hoofdrol en Trond Fausa is erg leuk als de broer die alles in beweging zet. Gjermund heeft zijn eigen verhaallijn die eveneens zeer onderhoudend is. På Villspor presenteert oprechte, subtiele dialogen en humoristische situaties die we niet voor het eerst in een film zien, maar die prima weten te vermaken. En natuurlijk eindigt het verhaal, zoals het een goede Noorse productie betaamt, op kerstdag. God jul!
På Villspor is te zien bij Netflix.
