Een oude man met wat overgewicht is een huurmoordenaar voor een opdrachtgever die hij nog nooit heeft gezien. Hij krijgt in zijn vaste koffietentje gewoon elke keer een enveloppe toegeschoven met een foto en de gegevens van het doelwit. Op een dag wordt hij daar echter opgewacht door agenten, die hem de keus bieden te sterven in de gevangenis of undercover te gaan bij de plaatselijke yakuza. Omdat dit een flinterdun en uiterst kort verhaaltje is, doet regisseur/hoofdrolspeler Takeshi Kitano het halverwege de film gewoon nog eens dunnetjes over, maar dan als komedie.
Kitano is in Japan beter bekend als de komiek Beat Takeshi, maar internationaal als filmmaker Takeshi Kitano. Hij laat met Broken Rage de twee kanten zien waar hij wereldwijde faam mee verwierf. Deze film is voor één helft een sobere misdaadthriller met explosieve uitbarstingen van geweld en voor de andere helft een komedie die alles op de kijker afvuurt om deze maar aan het lachen te maken.
Het komediegedeelte is een persiflage op het (min of meer) serieuze verhaaltje dat we net hebben gezien, waarin vrijwel elke handeling, uitspraak of scène als geheel een andere invulling krijgt. Het zorgt voor een tweede helft die een stuk interessanter is dan de enigszins saaie eerste.
De humor is de gebruikelijke mix van slapstick, verbale grappen, idiote gebeurtenissen en meer absurdisme die we van Kitano gewend zijn. Mensen lopen tegen deuren op, meubilair valt uit elkaar, een dreigend vuurgevecht verandert in een stoelendans - compleet met showpresentator - en Kitano's personage heet meneer Muis, dus we zien hem een paar keer ineens in een shot verkleed als muis zitten: "Piep!" Het is pure lach of ik schiet.
De vaak nogal goedkope humor krijgt wel meer diepgang doordat Kitano de gebeurtenissen afzet tegen de serieuze versie van even tevoren. Het roept kietelende gedachten over oorzaken en gevolgen op, want hoewel de twee verhaallijnen in grote lijnen overeenkomen, hebben de personages een geheel ander karakter en een heel andere dynamiek. Het is leuk om te zien hoe de serieuze, bedachtzame meneer Muis en zijn gigantisch sullige alter-ego uiteindelijk toch ongeveer hetzelfde lot delen.
Een derde deel, de spin-off van de spin-off, doet denken aan de memes waarin beroemde films door een enkele verandering plotsklaps naar de aftiteling gaan ("Help me, Obi-Wan Kenobi... NEE!"), maar gooit ook die gedachte weer op de schop. Het maakt allemaal deel uit van Kitano's unieke, opportunistisch geplande, maar soms ook duidelijk geïmproviseerde manier van werken. Broken Rage voelt vaak aan als een veredelde studentenfilm, maar Kitano is zich daar ter dege van bewust en steekt daar net als met de korte lengte van het verhaal vrolijk de draak mee. Maar dat maakt van deze film nog steeds niet meer dan een aardig experiment.
Broken Rage is te zien bij Prime Video.
