Regie: Glendyn Ivin | Scenario: Harry Cripps en Shaun Grant | Cast: Naomi Watts (Sam Bloom), Andrew Lincoln (Cameron Bloom), Jacki Weaver (Jan), Griffin Murray-Johnston (Noah Bloom), Felix Cameron (Rueben Bloom), Abe Clifford-Bar (Oli Bloom), e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2020

Mensen kunnen veel over hun eigen situatie in het leven van een dier lezen. Dit is niet per definitie een negatieve eigenschap van de mens, aangezien het dier ook als een soort totem kan fungeren. In Penguin Bloom heeft een ekster, geen pinguïn zoals de titel misschien doet vermoeden, de functie van een totemdier waardoor een hele familie leert te helen na een verschrikkelijk ongeluk. De vrolijke ekster doet denken aan films als A Street Cat Named Bob (2016), waarin een dakloze man gered wordt door de aanwezigheid van een kat. Net als die film is Penguin Bloom gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het resultaat is een voorspelbare, doch aangename, tranentrekkende feelgoodfilm.

Na een verschrikkelijk ongeluk op vakantie in Thailand kan de Australische Sam Bloom door een breuk in haar rug niet meer lopen. De moeder van drie zoons gaat gebukt onder het leven als invalide. Zoon Noah heeft het in het bijzonder zwaar met het feit dat zijn moeder nu in een rolstoel zit en niet meer vrolijk te krijgen is. Zelf geeft hij zichzelf de schuld voor het ongeluk, omdat hij haar meenam naar de plek waar het gebeurde. De familie woont op een prachtige locatie vlak bij het strand, waar Noah op een dag een jonge ekster vindt. Al snel wordt de vogel onderdeel van de familie en krijgt de ekster de naam Penguin. Sam ziet de vogel eerder als last, maar al snel helpt de vogel haar bij het ondernemen van nieuwe activiteiten.

Natuurlijk is het geen doen om de hele tijd met een echte ekster te filmen, dus wordt er grotendeels gebruik gemaakt van een computergeanimeerd exemplaar. Het diertje ziet er hierdoor soms wat klungelig uit. Vooral de interacties tussen de acteurs en de vogel lijden hieronder. Regelmatig is duidelijk zichtbaar dat de acteurs iets aaien zijn wat er niet is. Toch zijn er ook momenten dat het diertje heel echt is. Vooral de kleinere details van de vogel, zoals zijn veren, zien er heel realistisch uit.

Los van het verhaal over de ekster gaat Penguin Bloom met name over Sam die leert leven met haar nieuwe handicap en de nieuwe dynamiek in het gezin die hierdoor ontstaan is. Penguin speelt een mooie rol in het geestelijke herstel van Sam, maar ook zonder het dier vindt ze weer een weg naar een zinvol leven. Hoewel de film gebaseerd is op een waargebeurd verhaal hadden er toch andere keuzes gemaakt kunnen worden in het script. Vooral de vele flashbacks, droomsequenties en fantasieën van Sam geven de film een hoog Hallmark-gehalte. Als ervaren topactrice weet Naomi Watts de film grotendeels wel te dragen, maar toch lijkt een essentiële spanningsboog te ontbreken. Ondanks deze gebreken vertelt Penguin Bloom een redelijk inspirerend verhaal over verandering en de relatie tussen mens en dier. De hele familie leest iets in het gedrag van het dier, waardoor ze zich weer leren verenigen met hun eigen natuur. Misschien gaat deze film, en wellicht de meeste films over dieren, dan ook vooral over hoe mensen zich verhouden tot het dierenrijk.

Penguin Bloom is te zien bij Netflix.