Het schrijfwerk van de Britse auteur Nick Hornby biedt al zo'n twintig jaar een goede voedingsbodem voor ietwat onconventionele romantische komedies, al begint zich daarin gaandeweg wel een bepaalde formule te openbaren. Hornby's verhalen draaien namelijk vooral om relaties die vastlopen op grote verschillen in volwassenheid tussen man en vrouw. Want waar de dames doorgaans hun best doen iets van hun leven te maken, klampen de heren zich vooral vast aan trivialiteiten en schuiven zij alle serieuze levensbeslissingen zoveel mogelijk voor zich uit. Het is dan ook geen toeval dat de drie films waarvoor Hornby de scenario's schreef op basis van andermans boeken (An Education, Wild en Brooklyn) allemaal een sterke vrouwelijke hoofdpersoon hebben en qua toon een stuk serieuzer zijn dan de films die op zijn eigen schrijfwerk zijn gebaseerd.
Dat Hornby's sympathie duidelijk ligt bij de serieuzer ingestelde vrouwelijke personages, betekent overigens niet dat hij een aversie heeft tegen hun mannelijke tegenhangers. Want ondanks al hun tekortkomingen wordt er toch sympathie gewekt voor de onvolwassen mannen in Fever Pitch, High Fidelity en About a Boy. Dat lukt vooral doordat het verhaal vanuit hun perspectief wordt verteld. Hierdoor leren we deze mannen dusdanig goed kennen dat hun tekortkomingen acceptabel worden en we als kijker zelfs vatbaar worden voor het idee dat de vrouwen in hun leven mogelijk bepaalde zaken wat te serieus nemen. Juliet, Naked, de nieuwste Hornby-verfilming, weet een lekkere draai te geven aan de formule door het perspectief te tonen van een vrouw die door zo'n typische Hornby-hoofdpersoon aan het lijntje wordt gehouden.
Want hoewel de Britse museumcurator Annie ogenschijnlijk een mooi leven leidt, zit ze onbewust gevangen in een gestagneerd huwelijk dat niet per se liefdeloos is, maar wel een waarin ze consequent op de tweede plaats komt. Echtgenoot Duncan is namelijk volkomen geobsedeerd door de Amerikaanse muzikant Tucker Crowe. Dat deze artiest 25 jaar geleden een niet bijster succesvol album heeft uitgebracht en kort daarna permanent van de radar is verdwenen, is voor een doorgewinterde fan als Duncan geen probleem maar waarschijnlijk juist de voornaamste reden voor zijn obsessie. Door zijn uiterst beperkte discografie heeft deze artiest nooit van zijn voetstuk kunnen vallen en zijn mysterieuze verdwijning zorgt zelfs na twee decennia nog voor een constante geruchtenstroom waar toegewijde fans zich massaal in onderdompelen.
Annie kan de muziek van Crowe best verdragen, maar is de jarenlange blinde verafgoding door haar man aardig beu geworden. Bij aanvang van de film bereikt hun relatie een kookpunt wanneer een demoversie van Crowes enige album bij het koppel op de deurmat belandt en Annie de cd beluistert voordat Duncan thuiskomt. De echtelijke ruzie die dit 'verraad' teweegbrengt, kan enkel worden gesust door de ontstemde Duncan enkele uren in zijn eentje naar het 'nieuwe' album te laten luisteren. Als zich daarbij praktisch obstakel opwerpt wanneer Duncan geen batterijen kan vinden om zijn discman te voeden, geeft Annie hem de batterijen uit haar vibrator. Hun hele relatie in een notendop.
Wanneer Duncan verzadigd is van zijn verse shot Crowe, duikt hij direct op de door hem gerunde fanwebsite voor een uitgebreide lofprijzing op het nieuw ontdekte werk. Deze voor hem zo ingrijpende ervaring wil hij immers enkel delen met een gezelschap van gelijkgestemden en zijn vrouw behoort daar niet simpelweg niet toe. Het doet denken aan hoe de hoofdpersoon in High Fidelity verkondigt dat het voor de levensvatbaarheid van een relatie van groot belang is dat beide partners van dezelfde boeken, films en muziek houden. In hoeverre dat klopt is voor discussie vatbaar, maar het valt niet te ontkennen dat Duncans adoratie en Annies onverschilligheid voor Crowes muziek een wig drijft in hun de relatie.
Juliet, Naked neemt echter een leuke wending als Annie in contact komt met niemand minder dan Tucker Crowe zelf, waarmee ze het bijzonder goed kan vinden. Misschien wel juist omdat de muzikant in ruste zelf ook niet bijster enthousiast is over zijn oude werk. Wanneer hij Duncan daarmee confronteert, bijt die van zich af door te stellen dat het er niet toedoet hoe de maker over zijn creatie denkt; wat telt is de impact die de muziek heeft op de luisteraar. Dat doet dan weer denken aan de sleutelscène in The Last Temptation of Christ, waarin een oud geworden Jezus van een evangelie verkondigende apostel te horen krijgt dat hij niet langer nodig of gewenst is. Zijn lessen zijn gehoord en daarmee is zijn rol volledig uitgespeeld. Aan een menselijke Jezus heeft niemand nog behoefte; men wil enkel het verhaal over de herrezen Messias horen.
Laat die associatie echter niet de indruk wekken dat dit een diepgravende karakterstudie is die iets nieuws te melden heeft over de duistere kanten van fancultuur. Juliet, Naked werkt vooral als luchtige romkom die het moet hebben van de innemende vertolkingen van zijn hoofdrolspelers, de vlotte humor en de creatieve wijze waarop de gebruikelijke Hornby-thema's door elkaar worden gehusseld. Zo blijkt al snel dat Annie in de vorm van Tucker Crowe een ander soort onvolwassen man heeft getroffen: het type dat altijd zijn impulsen volgt. In zijn geval heeft dat geresulteerd in vijf kinderen bij vier vrouwen op twee continenten en een nooit van de grond gekomen muziekcarrière. Toch is die rommelige methode misschien wel te prefereren boven de verstikkende verstandigheid waar Annie zich altijd in heeft gehuld. Deze thema's krijgen een bijzonder degelijke uitwerking met persoonlijke groei voor iedereen, maar gelukkig geen gemakzuchtig suikerzoet einde. Zeer netjes.
