In de late herfst van 1993 werd Pablo Escobar, de grootste drugsbaas aller tijden, bij zijn arrestatie doodgeschoten. Op het hoogtepunt van zijn macht ging er in het kartel van Escobar een slordige zestig miljoen dollar per dag om. Om de poederhandel van El Patron in goede banen te leiden was een fijnmazig netwerk opgezet van intimidatie, omkoping, corruptie en infiltranten. De inspanningen van de Amerikaanse douanerechercheur Robert Mazur leidden uiteindelijk tot het in kaart brengen en oprollen van het netwerk. Mazur, die zijn ervaringen als infiltrant opschreef in een bestseller, richtte zich met name op het witwassysteem waarmee Escobar zijn praktijken probeerde weg te moffelen. De aanval leek in dit geval de beste verdediging. Samen met zijn opgedrongen partner Emir Abreu struint Mazur de begraafplaatsen van Florida af op zoek naar geschikte alter egos voor hun undercoveroperatie. Het werd uiteindelijk de overleden Italiaan Roberto Musella die de cover-up voor Mazur vormde.
In Brad Furmans verfilming van Mazurs boek komt Escobar pas helemaal aan het eind in een hotellobby even voorbijlopen. Het is hem in deze op waar gebeurde feiten gestoelde misdaadthriller vooral te doen om het blootleggen van het netwerk dat de diensten van Escobar en andere drugsbazen faciliteerde. Escobar is de eindbaas die buiten beeld blijft. Mazur is een familieman wiens baan moeilijk te verenigen is met zijn thuissituatie. Als Mazur op het punt staat om in het leven te duiken van de fictieve luchtvaartmagnaat Bob Musella verzucht zijn vrouw dat dit toch echt de laatste klus zal moeten zijn. In werkelijkheid ging Mazur nog enkele jaren door met zijn geheime operaties. Zijn alter ego Musella is een patserige Italiaan die (fictieve) klussen opknapt voor de maffia en zo gemakkelijk het vertrouwen van de Colombianen wint. Mazur is echter voortdurend op zijn hoede en de praktijken waarmee hij hoopt het kartel te ontmaskeren zijn inventief maar op momenten ook behoorlijk knullig. Tactiek is niet alleen het vertrouwen winnen van de drugshandelaren, maar ze ook toe te laten tot zijn zorgvuldig opgetrokken privéleven. Snel denken en flexibiliteit zijn hoogstnoodzakelijk. Zodra Mazur zich tijdens een intieme traktatie van een stripper laat ontvallen dat hij verloofd is, moet een onervaren vrouwelijke collega-agent op komen draven als zijn aanstaande.
Furman gunt ons een weergaloze inkijk in een omgeving die draait om vals vertrouwen, goede maatpakken, te dure juwelen, schimmige deals en markante personen met geheime agendas. Het milieu van de mid-jaren tachtig vormt een vreemde mengeling van nostalgie, jongensboek en bikkelharde criminaliteit. Furman slaagt erin dit flink vet neer te zetten, maar juist de ernst van de misdaden waarmee het kartel zich bezighoudt, komt niet echt lekker uit de verf. Mazur speelt de gladde jongen die weliswaar een rol speelt, maar het zich ook allemaal wel lekker laat welgevallen. Hij houdt het doel van zijn missie voortdurend in de gaten, maar we krijgen bijvoorbeeld teleurstellend weinig te zien hoe zijn gevaarlijke werk zijn privéleven raakt. De agent weet de twee werelden goed te scheiden en zonder de werkelijkheid nu geweld te willen aandoen: het was voor dramatisch effect beter geweest als de werkelijkheden in elkaar waren gaan overlopen en zo een onmogelijk conflict hadden opgeroepen.
Ook verliest de filmmaker zich in een rommelig scenario (geschreven door zijn eigen moeder) dat een aaneenschakeling van sterke verhalen lijkt en niet altijd uitblinkt in subtiliteit. In zijn missie ondervindt Mazur weinig tegenslag en als die er al is dan worden daar zeer gemakkelijk korte metten mee gemaakt. Toch zijn er momenten waarop Furman excelleert in zijn acteursregie. Juist omdat er zo veel tegengestelde belangen zijn en iedereen voortdurend over zijn schouder heen moet kijken, ontstaan boeiende dilemmas die door hoofdrolspeler Bryan Cranston op intelligente en enerverende wijze het hoofd geboden worden. Hij wordt hierbij bijgestaan door ervaren spelers als John Leguizamo, Benjamin Bratt en een zeer standvastige Diane Kruger. The Infiltrator is een onderhoudende en ambachtelijk opgetrokken 'true crime'.
