Filmtotaal Recensie
Regie: Brad Furman | Cast: Bryan Cranston (Robert Mazur), John Leguizamo (Emir Abreu), Benjamin Bratt (Roberto Alcaino), Diane Kruger (Kathy Ertz), Amy Ryan (Bonni Tischler), Saïd Taghmaoui (Amjad Awan), Juliet Aubrey (Evelyn Mazur), e.a. | Speelduur: 127 minuten | Jaar: 2016
In de late herfst van 1993 werd Pablo Escobar, de grootste drugsbaas aller tijden, bij zijn arrestatie doodgeschoten. Op het hoogtepunt van zijn macht ging er in het kartel van Escobar een slordige zestig miljoen dollar per dag om. Om de poederhandel van El Patron in goede banen te leiden was een fijnmazig netwerk opgezet van intimidatie, omkoping, corruptie en infiltranten. De inspanningen van de Amerikaanse douanerechercheur Robert Mazur leidden uiteindelijk tot het in kaart brengen en oprollen van het netwerk. Mazur, die zijn ervaringen als infiltrant opschreef in een bestseller, richtte zich met name op het witwassysteem waarmee Escobar zijn praktijken probeerde weg te moffelen. De aanval leek in dit geval de beste verdediging. Samen met zijn opgedrongen partner Emir Abreu struint Mazur de begraafplaatsen van Florida af op zoek naar geschikte alter egos voor hun undercoveroperatie. Het werd uiteindelijk de overleden Italiaan Roberto Musella die de cover-up voor Mazur vormde.
In Brad Furmans verfilming van Mazurs boek komt Escobar pas helemaal aan het eind in een hotellobby even voorbijlopen. Het is hem in deze op waar gebeurde feiten gestoelde misdaadthriller vooral te doen om het blootleggen van het netwerk dat de diensten van Escobar en andere drugsbazen faciliteerde. Escobar is de eindbaas die buiten beeld blijft. Mazur is een familieman wiens baan moeilijk te verenigen is met zijn thuissituatie. Als Mazur op het punt staat om in het leven te duiken van de fictieve luchtvaartmagnaat Bob Musella verzucht zijn vrouw dat dit toch echt de laatste klus zal moeten zijn. In werkelijkheid ging Mazur nog enkele jaren door met zijn geheime operaties. Zijn alter ego Musella is een patserige Italiaan die (fictieve) klussen opknapt voor de maffia en zo gemakkelijk het vertrouwen van de Colombianen wint. Mazur is echter voortdurend op zijn hoede en de praktijken waarmee hij hoopt het kartel te ontmaskeren zijn inventief maar op momenten ook behoorlijk knullig. Tactiek is niet alleen het vertrouwen winnen van de drugshandelaren, maar ze ook toe te laten tot zijn zorgvuldig opgetrokken privéleven. Snel denken en flexibiliteit zijn hoogstnoodzakelijk. Zodra Mazur zich tijdens een intieme traktatie van een stripper laat ontvallen dat hij verloofd is, moet een onervaren vrouwelijke collega-agent op komen draven als zijn aanstaande.
