Zonder nu gelijk een recensie te willen openen met ranzigheden: het gaat niet om de grootte. In dit geval slaat dit credo op de lichaamslengte van architect Alexandre in de licht dramatische Franse romantische komedie Un Homme à la Hauteur. Dat wat Alexandre tekortkomt aan lichaamslengte hij is iets van anderhalve meter lang weet hij ruimschoots te compenseren met zijn charmes. De charmeur heeft een rijk sociaal leven, een prachtig groot huis, onderhoudt een bijzondere relatie met zijn goedgebekte maar ietwat luie huishoudster en heeft een zoon wiens hond hem bij elke begroeting tegen de vlakte werpt. Toch mist er wat in zijn leven en dat is een vrouw. En hij moet eerlijk zijn: Alexandres lengte is voor de vrouwen toch vaak een onoverkomelijk probleem. Regisseur van al deze kolder en kwel is Laurent Tirard. Hij castte Oscarwinnaar Jean Dujardin die in werkelijkheid ruim één meter tachtig is. Met van The Lord of the Rings afgekeken cameratrucjes en stand-ins maakte Tirard zijn hoofdrolspeler enkele koppen kleiner.
Een beetje raar ziet dit er wel uit, vooral bij de totaalshots waarin Alexandre een volwassen hoofd op een kinderlijfje heeft. Het is jammer dat de eerste helft van deze aansprekende maar voorspelbare romkom vooral opgaat aan gedachten met welk (camera)trucje ze Dujardin nu weer hebben aangepakt. De acteur, vooral bekend van The Artist, speelt zijn personage met passie en verve. Alexandre vindt op een dag de telefoon van de mooie advocate Diane. De juriste ligt in een moeilijke scheiding met haar man en zakenpartner Bruno. Als Alexandre het vaste nummer van Diane belt met als doel om door middel van een date haar het toestel terug te bezorgen, beginnen ze een geanimeerd telefoongesprek. Alexandre heeft de eigenaresse van het mobieltje al gezien toen ze beiden in hetzelfde restaurant waren en ziet een ontmoeting wel zitten. Diane raakt onder de indruk van haar gesprekspartner, maar moet toch even slikken als ze Alexandre in (half)volle glorie ziet. Er ontstaat een ongemakkelijk romance, waarbij Diane zich eigenlijk continu schaamt voor de lengte van Alexandre. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en de liefde laat zich niet de les lezen door conventies of de af- of goedkeuring van een sociale omgeving.
Un Homme à la Hauteur biedt niet bijster veel spitsvondigheden of verrassingen. Het spelletje van aantrekken en afstoten tussen Diane en Alexandre voltrekt zich volgens het geijkte stramien. Hierbij zal het idee dat het uiteindelijk allemaal wel goed zal komen geen moment uit je gedachten verdwijnen. Dit kan tot de nodige irritatie en ongeduld leiden, omdat het Alexandre onbedoeld arrogant kan maken en Diane een onuitstaanbare trut die niet weet wat ze wil. Tirard, eerder verantwoordelijk voor de jeugdfilm Le Petit Nicolas en Asterix en Obelix bij de Britten bedient zich van enkele pijnlijke sketches om met name Dianes strubbelingen bloot te leggen. Dieptepunt hierbij is een vernissage waarbij Dianes moeder begint te roddelen over Alexandre, niet wetende dat hij de date van haar dochter is. Als dan ook nog eens blijkt dat genoemde moeder zelf moet zien te leven met een bijna dove partner, dan ligt de moraal van Tirard er wel heel dik bovenop. Geen enkele liefde is perfect, het gaat om de chemie en niet om de problemen die tussen tortelduifjes kunnen opduiken. Als de liefde echt zo sterk is dan is daar een mouw aan te passen. Had Tirard hier niet wat subtieler mee om kunnen springen?
Diane moet er alleen nog even op geattendeerd worden, waardoor Un Homme à la Hauteur begint te slepen. Geabstraheerd van al deze belerende franje blijft er een aardig doch ijl liefdesverhaaltje over dat voor een groot deel wordt gedragen en gered door de hoofdrolspelers. Dujardin is de innemendheid zelve, maar ook van zijn personage moeten de ware gevoelens omtrent zijn beperkte lengte even worden doorgeprikt. Verkeerde woordkeuze, maar Alexandre probeert zich lange tijd groot te houden, maar moet toch ook wel inzien dat hij voortdurend zit te overcompenseren. Diane wordt gespeeld door Virginie Efira, die moet transformeren van een ijskonijn naar een hartelijke vrouw die zich niet langer laat leiden door wat haar omgeving van haar denkt. De weg naar ware liefde schijnt hobbelig te moeten zijn in de cinema en Un Homme à la Hauteur vormt hierin geen uitzondering. Beklijven doet het niet omdat het allemaal toch net iets te lollig is aangepakt.
