Het bloedeloze gezwijmel in de Twilight-films heeft het vampiergenre een flinke opdonder gegeven. Je zou er bijna door zijn vergeten dat het ook anders kan. Zo kreeg de Zweed Tomas Alfredson bijvoorbeeld - vlak voordat de Amerikaanse vampierpubers de bioscopen overnamen - lovende kritieken voor het fijngevoelige horrorsprookje Let the Right One In. Dat er met Byzantium een nieuwe film binnen het genre verschijnt, hoeft dus niet meteen nog meer goedkope uitmelkerij te betekenen. Vindingrijk is het misschien niet (ook hier is de hoofdpersoon een bloeddrinkende tiener die verliefd wordt op een normale sterveling), maar Neil Jordan weet de film toch aardig overeind te houden.
Misschien heeft het geholpen dat de Ierse regisseur al ervaring had met vampiers. Bijna twintig jaar geleden maakte hij het fraai vormgegeven Interview with the Vampire, waarin Tom Cruise en Brad Pitt door verschillende tijdsperiodes heen lustig in rijke damesnekken beten. Ook de twee jonge vrouwen in Byzantium zwerven al eeuwen rond om hun honger te stillen. Ze slaan telkens weer op de vlucht zodra hun verborgen identiteit in gevaar komt, om vervolgens een nieuw leven te beginnen in het volgende dorpje.
Clara en Eleanor belanden zo na de bloederige openingsscène in een vervallen hotel, dat ze gebruiken als bordeel om voor de kost te zorgen. Tenminste, dat doet Clara, de oudste van het stel. Eleanor heeft meer moeite met haar bestaan. Wanneer ze in contact komt met een jongen uit de buurt lijkt ze wat meer los te komen, maar natuurlijk moet ze wel blijven verbergen wat ze eigenlijk is. En dat is geen gemakkelijke opgave wanneer blijkt dat de jongen vanwege een ziekte bij een klein schrammetje al onophoudelijk kan bloeden.
In die tienerromance doet Byzantium regelmatig denken aan de brave Twilight-reeks, maar gelukkig heeft de film meer te bieden dan dat. Net als Let the Right One In is het ook een drama over eenzame buitenstaanders die elkaar als houvast opzoeken. En net als Interview with the Vampire is het een sfeervolle horror die zich door middel van flashbacks in verschillende tijden afspeelt.
Byzantium heeft zo een aantal sterke elementen, maar het is jammer dat Jordan zich nergens echt weet te onderscheiden. Deze vampierfilm heeft met een mix van horror, romantiek en drama best wat in zich, maar verrassen doet het allemaal niet. Je moet ook wel van goeden huize komen om binnen dit genre nog opzien te baren. Dat is dus niet gelukt, maar dat betekent niet dat Byzantium meteen bij het grof vuil gezet moet worden. De opties voor een vervolg die tegen het einde worden aangedragen, kunnen echer maar beter in de wind worden geslagen.
