Chez Nous is de naam van een café in Amsterdam waar echt iedereen welkom is. De meest kleurrijke types zijn er te vinden en Bertie treedt er elke avond op als dragqueen. Adje, de eigenaar van de kroeg, heeft zich over Bertie ontfermd en is de vader die hij nooit heeft gehad. Maar wanneer Adje ziek wordt, komt Bertie erachter dat Adje een puinhoop heeft gemaakt van de administratie. De kroeg balanceert op het randje van een faillissementverkoop, maar Bertie en zijn vrienden hebben geen geld om de kroeg te redden. Dan verschijnt Berties biologische vader Helmer ineens ten tonele en samen met hem bedenkt de vriendengroep een briljant maar crimineel plan. Zouden ze deze onmogelijke missie tot een goed einde weten te brengen?
De openingsscène van Chez Nous weet al meteen de juiste toon te zetten. Bertie hangt ondersteboven aan een touw middenin het museum om een diamanten collier van een of andere sjeik voor vrouw nummer zoveel te stelen. Een scène die vrijwel meteen doet denken aan Mission Impossible, maar dan in een dikke laag klungeligheid. Het fijne is dat de makers daar in Chez Nous op een leuke manier de draak mee weten te steken en daardoor meteen de lachers op hun hand hebben.
Een deel van de film is opgenomen tijdens de Gay Pride 2012 met een echt feestend publiek. Dit decor is een erg logische keuze in het plan van de vriendengroep, dat voor een groot deel uit homoseksuele mannen bestaat. Het zorgt meteen voor een van de meest hilarische scènes uit de film. Namelijk wanneer Hetty haar man Gijs geheel in ordinair leder gehuld met blote billen op een boot in de gracht aantreft en in eerste instantie ongegeneerd tegen hem gaat staan schreeuwen.
Homoseksualiteit speelt een belangrijke rol in de film. Zo is te zien hoe lastig het kan zijn om uit de kast te komen, maar ook dat je als hetero gerust homoseksuele vrienden kunt hebben en dat je als homo ook nog steeds heel mannelijk kunt zijn. Deze genuanceerde, respectvolle benadering werkt verfrissend. Er wordt niet extreem gestereotypeerd en het is bij Gijs, Ramon en Peter Jan zelfs even gissen hoe de vork precies in de steel zit.
Ook de manier waarop Isa Hoes de twijfel en pijn van Hetty vrij luchtig weet neer te zetten, is knap. Aan de ene kant leef je erg mee met haar, maar aan de andere kant moet je ook wel weer gniffelen om de situatie. Zo zijn er nog meer momenten in Chez Nous die eigenlijk heel pijnlijk zijn, maar waar niet te zwaar aan wordt getild. Dat het geen zwaar drama is, past ook zeker beter in het verhaal.
Soms is de film best spannend en is het even afwachten welke kant het kwartje op gaat vallen. Helaas weten de makers deze spanning niet lang genoeg vast te houden. Bovendien wordt op een te onuitgesproken manier ingegaan op bepaalde kwesties rondom homoseksualiteit. Dit wordt zo luchtig gedaan dat het geen zwaar drama is, maar te diep om het echte feelgoodgevoel te kunnen aanspreken. Hierdoor zweeft de film een beetje in het midden. Gelukkig staat de film bol van de komische momenten en staat hij garant voor puur Hollands vermaak.
