Het verleden kan diepe sporen nalaten in de hedendaagse realiteit, liet Philippe Claudel met zijn vorige films zien. In Il y a Longtemps Que Je TAime volgden we een vrouw die na een jarenlange gevangenisstraf weer haar leven moet zien op te pakken en in Tous les Soleils een man die na de dood van zijn vrouw alleen voor zijn dochter moet zorgen. De hoofdpersoon in Claudels nieuwste werk Avant lHiver heeft juist nooit een obstakel in zijn leven gehad, en dat lijkt nu het probleem te zijn.
Ik heb nooit ergens van gedroomd, het leven overkwam me gewoon, merkt zestiger Paul op. De gevierde neurochirurg heeft een kast van een huis midden in het bos en woont samen met een lieflijke vrouw, maar vraagt zich af of hij wel tevreden moet zijn met zijn leven. Had hij bepaalde dingen niet anders kunnen doen?
Die twijfel begint wanneer hij een jonge vrouw ontmoet die beweert ooit door hem te zijn geopereerd. Paul kan zich er niets van herinneren en loopt aanvankelijk weg voor de avances, ook wanneer hij steeds vaker anoniem bloemen krijgt toegestuurd. Maar toch raakt hij langzaam geïntrigeerd. Natuurlijk komt dat zijn huwelijk, dat al aardig onder de krassen en roestplekken zit, niet ten goede.
Ruzie maken Paul en zijn vrouw Lucie eigenlijk nooit, maar dat zal ook komen doordat hij zo veel werkt dat de twee elkaar weinig onder ogen komen. En misschien ook omdat ze allebei de schijn van een zorgeloos leven willen ophouden. In Avant lHiver heeft niemand het fortuinlijke bestaan dat de buitenlaag wil doen geloven. De vraag is of dat standhoudt zodra personages dat daadwerkelijk beginnen te beseffen.
Dat er verscholen verlangens broeien levert uiteraard spanningen op, maar waar Claudels derde film met name om draait is het al dan niet accepteren van een onvolmaakt leven. Een existentialistisch drama zou je het kunnen noemen, met lichte thrillerelementen. Dat levert sterke momenten op, maar aan de andere kant kabbelt het allemaal wel wat lang door.
Dat was ook al het geval in Tous les Soleils, een drama dat lang niet de emotionele kracht had van Il y a Longtemps Que Je TAime. De hoofdpersoon was eerder wat aan de slome kant dan dat je met hem meevoelde. Hetzelfde geldt op papier voor Avant lHiver. Gelukkig wordt Paul gespeeld door Daniel Auteuil, een acteur die tot de top van de Franse cinema hoort. De vertwijfeling en kwetsbaarheid zijn van zijn gezicht af te lezen. Mooi ingetogen blijft dat, waarmee hij met name in de wrange laatste minuten een pakkend slotakkoord geeft.
Lees ook het interview met regisseur Philippe Claudel.
