Dat tijdens de Tweede Wereldoorlog de meest wrede dingen zijn gebeurd moge duidelijk zijn. Maar de rol van een land is niet altijd zo eenzijdig als men wil doen geloven. Zo ook Polen, dat voornamelijk wordt afgeschilderd als oorlogsslachtoffer en dat beeld graag intact wil houden. Regisseur Wladyslaw Pasikowski durfde het aan de andere kant van de medaille te laten zien in Aftermath. Heel heldhaftig, zeker gezien het feit dat het Poolse Filmfonds, waar een ultrarechtse politica aan het hoofd staat, via een rechtszaak probeert zijn subsidie terug te vorderen.
Na dertig jaar in het buitenland te hebben gewoond, keert Franek Kalina vanwege de echtscheiding van zijn broer Janek terug naar zijn ouderlijk huis in Polen. Jozek neemt het zijn broer niet in dank af dat hij nooit wat van zich heeft laten horen, maar zich nu wel met hem komt bemoeien. Jozek en zijn vrouw laten niets los over hun scheiding en langzaam maar zeker wordt duidelijk dat Jozek niet alleen met zijn vrouw problemen heeft. Ook zijn dorpsgenoten keren zich tegen hem. Franek besluit niet te vertrekken voordat duidelijk is waarom Jozek iedereen voor het hoofd stoot.
Aftermath voelt meer aan als een thriller dan een drama. Wanneer Franek Kalina aankomt bij zijn geboorteplaats, wordt op een verlaten weg bij de bushalte aan de bosrand ongemerkt zijn tas gestolen. Het bos met zijn krakende geluiden loert onheilspellend naar Franek. Daarmee wordt meteen de toon voor de rest van de film gezet. Ook in het dorp waar de tijd sinds de Tweede Wereldoorlog lijkt stil te staan, hangt voortdurend een onaangename sfeer.
Het sterke aan Aftermath is het feit dat een historische gebeurtenis compleet verteld wordt met behulp van een hedendaags verhaal. De film bevat dan ook geen enkele flashback. Toch doet dit totaal geen afbreuk aan de bijbehorende emotie. Personages die erbij aanwezig waren, vertellen vol afschuw hun verhaal en de broers laten zien welke invloed dit nog heeft op de huidige generatie. De dramatiek wordt versterkt door zowel kundige hoofdrolspelers als sterke acteurs in de bijrollen. Hierdoor wordt niet alleen het geheim van Polen getoond, maar ook aandacht gevestigd op gevoelens van verantwoordelijkheid en schuld die de huidige generatie kunnen achtervolgen. De film is niet alleen een ware openbaring, maar ook een mooi uitgangspunt voor de maatschappelijke discussie die, gezien het feit dat Poolse autoriteiten zo heftig reageren, nog heel actueel is.
Het tempo van de film ligt laag. Lang blijft het verhaal hierdoor spannend en onvoorspelbaar. Wanneer langzaam meer geheimen en hints worden prijsgegeven, is de conclusie wel wat voor de hand liggend. Vanaf dat moment ontwikkelt het verhaal zich echt te traag en zijn de personages eigenlijk de enigen die nog niet precies door hebben hoe de vork in de steel zit. Het is knap van Pasikowski dat het einde toch nog zeer verrassend en symbolisch is en diep weet te raken.
