De Amerikaanse regisseur Kelly Reichardt laat zich graag inspireren door landschappen. In films als Wendy and Lucy en Meeks Cutoff gaat het verhaal hand in hand met de gebieden waar zij zich afspelen. Haar vijfde speelfilm is daarop geen uitzondering. Nadat ze op aandringen van haar coscenarist een biologische boerderij in de valleien van de Amerikaanse staat Oregon had bezocht, raakte Reichardt geïnspireerd door de levenswijze van deze boeren en ontstond het idee voor Night Moves.
Met mooie panoramische opnames van het herfstige landschap van Oregon zet Reichardt direct de toon. Met de sfeervolle beelden laat ze goed zien wat haar zo aansprak in het landschap en illustreert ze de heilzame levensstijl die Josh, Dena en Harmon proberen te behouden. Net zo ongedwongen ontvouwt het verhaal zich. De aanslag die de drie activisten willen plegen, wordt minutieus voorbereid, maar tegelijkertijd houdt Reichardt lang in het midden wat het drietal precies van plan is, en hoe. Het zorgt voor een intrigerende eerste helft, waarin de spanning langzaam opgebouwd wordt.
Als de gevolgen van hun daden duidelijk beginnen te worden, krijgt met name Dena last van haar geweten. Maar ook Josh voelt zich opgejaagd. Iedere auto die het erf van zijn baas op komt rijden doet hem stilstaan en luisteren, en telkens als de aanslag ter sprake komt, kan hij zijn ongemak maar moeilijk verbergen. Desondanks weet Reichardt de eerder opgebouwde spanning niet vast te houden. Daarvoor ontwikkelen de personages zich te weinig. In de scènes waarin het drietal hun aanslag voorbereidt, zorgt de interactie nog voor inzicht in de personages. Vooral Dakota Fanning valt op als de jonge maar doortastende Dena.
Eisenbergs Josh is echter een stuk minder interessant. De landarbeider is niet bepaald het type prater, maar alsnog geeft Eisenberg met zijn typische gesloten gezichtsuitdrukking en houding weinig diepte aan zijn personage. Dena en Harmon hebben duidelijke, zij het niet even ideologische redenen voor hun acties, maar de motieven van de schijnbaar gedesinteresseerde Josh zijn moeilijk te peilen. Ook als het net zich rond hem, Dena en Harmon lijkt te sluiten en de zaken dreigen te escaleren blijft hij nagenoeg onbewogen. Hierdoor overtuigt Night Moves niet als drama of thriller.
Desondanks snijdt Reichardt een aantal interessante onderwerpen aan. Het activisme van Josh, Dena en Harmon is niet goed te keuren, maar de vraag naar meer bewust gebruik van energie en grondstoffen is zeker relevant. Mede door deze onderwerpen dringt de vergelijking met The East zich op, een ecoterrorismethriller van Zal Batmanglij die vorig jaar verscheen. Maar waar The East zowel intrige als een aantal actuele vraagstukken wist op te roepen, blijft Night Moves zowel dramatisch als inhoudelijk te veel aan de oppervlakte.
