De Twilight-serie kwam in 2012 tot een eind, en de castleden zijn inmiddels doorgegroeid naar prestigieuzer werk. Robert Pattinson oogstte lof voor zijn werk met regisseurs als David Cronenberg en Kristen Stewart mocht zelfs een César in ontvangst nemen voor haar rol in Clouds of Sils Maria. Van de drie hoofdrolspelers is het alleen Taylor Lautner niet gelukt zijn verworven naamsbekendheid om te zetten in succes. De actiethriller Abduction slaagde er niet in hem op de kaart te zetten als actiester en na het laatste Twilight-deel bleef het slechts bij bijrolletjes. Met het door hemzelf geproduceerde Tracers probeert hij het opnieuw.
Lautner speelt Cam, een jonge fietskoerier. Een moeilijke jeugd heeft hem alleen en met een torenhoge schuld achtergelaten, en hij kan nauwelijks het hoofd boven water houden. Op een dag botst hij bijna letterlijk tegen de mysterieuze free runner Nikki op. Er is meteen een klik tussen de twee en Nikki introduceert Cam in de sensationele wereld van Parkour. De sport is voor hem niet alleen een ontsnapping aan zijn dagelijkse problemen, maar ook een snelle manier om van zijn schulden af te komen als hij betrokken raakt bij een groep criminele free runners.
In de Twilight-films kwam Lautner er niet al te best vanaf, maar dat kan hem gezien het stoffige materiaal nauwelijks verweten worden. De personages in Tracers zijn niet minder eentonig, maar toch houdt hij zich deze keer beter staande. Echt geloofwaardig als voormalig jeugdcrimineel is Lautner ondanks zijn baardje en onverzorgde uiterlijk niet, maar hij is duidelijk meer in zijn element. Dit komt voornamelijk door de fysieke kant van zijn rol. De oud-jeugdkampioen karate is zichtbaar meer op zijn gemak in actiescènes dan als onderdeel van een driehoeksverhouding. De overgave waarmee hij zich op zijn rol en bijhorende stunts stort is misschien wel zijn meest overtuigende prestatie.
Ook de rest van de cast kan prima uit de voeten met de actiescènes, maar staat verder met lege handen. Hun personages zijn simplistisch, met overduidelijke en clichématige beweegredenen. Zelfs voor een eenvoudige actiefilm heeft het plot te weinig om het lijf. Het ontbreekt de film bovendien aan een goede schurk. De Chinese maffia die Cam constant over zijn schouder doet kijken is nauwelijks intimiderend en hoewel Rayner op zich niet slecht is als de manipulatieve Miller, heeft hij simpelweg te weinig te doen om een echt gevaarlijke indruk te maken.
Regisseur Benmayor richt zich voornamelijk op de actie. In een rap tempo jaagt hij de toch al niet lange speelduur erdoorheen. Benmayor brengt de stunts met passend gevoel voor vaart in beeld, al is het jammer dat hij zich daarbij bedient van een nerveus bewegende camera en een drammerige soundtrack. Het hoge tempo biedt gelukkig weinig ruimte om je te storen aan de oppervlakkig personages, maar daarbij wordt wel duidelijk dat de actie eigenlijk het enige is wat Tracers te bieden heeft. Er blijft dan ook weinig over als de nieuwigheid er eenmaal vanaf is. Het maakt van Tracers een onopmerkelijke film waar weinigen zich aan zullen storen, maar die net zo snel weer vergeten is.
