Het is lente. Een arend jaagt boven een rivier op voedsel om zijn kroost te voeden. Opeens ziet hij iets en duikt het water in. Waar duikt hij naar toe? Vanuit een fantastisch perspectief zien we van onderen hoe de klauwen van de arend het water in gaan en een paling grijpen, om daarna weer op te stijgen. Het zijn dit soort bijzondere shots die Holland: Natuur in de Delta de moeite waard maken, ondanks dat de samenhang tussen verschillende scènes op zijn best geforceerd is en de teksten die Carice van Houten en Bram van der Vlugt daarover voorlezen weinig voorstellen.
Holland: Natuur in de Delta is de nieuwste natuurdocumentaire van de makers van De Nieuwe Wildernis en is het tweede deel in een beoogde trilogie natuurfilms over de Nederlandse flora en vooral fauna. Waar de focus van De Nieuwe Wildernis nog alleen op het natuurgebied de Oostvaardersplassen lag, is die in Holland: Natuur in de Delta uitgebreid naar natuurgebieden in het hele land en hun inwoners, van bevers in de Biesbosch die dammen bouwen tot stekelbaarsjes die langs de Deltawerken hun weg moeten vinden naar de zee.
De verschillende diersoorten en hun 'verhalen' zijn mooi in beeld gebracht door een team cameramensen die met veel geduld soms dagen op één plek moesten doorbrengen, voordat er bruikbaar materiaal kon geschoten worden. Naast de eerdergenoemde arend levert de levenscyclus van het zeldzame, kleurrijke pimpernelblauwtje (een vlinder) de bijzonderste plaatjes op. De bevers zijn ondertussen misschien minder spectaculair, maar leveren met het bouwen van hun dam wel het beste narratief. Spannendst is misschien wel het 'verhaal' van de hazen, die van alle kanten door andere dieren en door mensen bedreigd worden. Een overkoepelend verhaal dat de diersoorten aan elkaar verbindt is er niet echt, behalve dat de meesten op een gegeven moment bezig zijn met de voortplanting. De enige echte samenhang tussen de 'verhaallijnen' waarin de dieren worden gevolgd, is de boodschap dat Nederland nog altijd veel mooie natuur heeft, en dat deze gepreserveerd dient te worden.
Dat idee wordt al duidelijk gemaakt door slechts de beelden op zich, waardoor het jammer is dat die boodschap ook expliciet naar voren komt in de voice-overs van Carice van Houten en Bram van der Vlugt. De beide acteurs worden sowieso hier en daar opgezadeld met poëtisch bedoelde teksten, vooral Van Houten. De connectie die daarin gezocht wordt met het verleden van Nederland overtuigt nauwelijks. Van der Vlugt heeft het beter getroffen met de beschrijvingen van de dieren en wat zij doen, ondanks de wat flauwe humor die daar af en toe kennelijk bij nodig wordt geacht. De kracht van de mooie natuurbeelden blijft ondanks de matige voice-overs grotendeels overeind, wat Holland: Natuur in de Delta toch de moeite waard maakt.
