Het is nu misschien moeilijk voor te verstellen, maar er was een tijd dat Vin Diesel in een positie was om vervolgfilms af te slaan. Vers doorgebroken met The Fast and the Furious en xXx weigerde hij begin deze eeuw op te draven in de sequels van beide omdat hij zijn zinnen al had gezet op het Pitch Black-vervolg The Chronicles of Riddick. Eén franchise op zijn cv vond hij toen wel genoeg. Inmiddels zijn we vijf Fast & Furious-films verder waarvoor Diesel wél te porren was (met nog minstens drie nieuwe delen in de planning) en ook zijn terugkeer naar de xXx-reeks gloort aan de horizon. Originele films met Vin Diesel zijn vandaag de dag de uitzondering en afgaand op zijn nieuwste is dat misschien maar goed ook.
Origineel is natuurlijk maar een relatief begrip. The Last Witch Hunter is weliswaar geen sequel, remake of (strip)boekverfilming, maar dat neemt niet weg dat hij vol zit met scènes en plotelementen waar het collectieve filmgeheugen al jaren over beschikt. Vooral Blade en Constantine blijken zeer geschikt afkijkmateriaal. Diesel mag opdraven als de titelfiguur, een achthonderd jaar oude heksenjager genaamd Kaulder. Aan hem de taak om in hedendaags New York de heksen die nog altijd in het geheim bestaan in toom te houden. Keren ze zich tegen de mensheid, dan krijgen ze te maken met Kaulders dodelijke combinatie van staal en vuur.
De onsterfelijke held weet zich in zijn missie gesteund door een geheim kerkelijk genootschap dat hem al eeuwen van een assistent voorziet. Deze Dolan is vanwege zijn stervelingenstatus echter niet altijd dezelfde persoon. Bij aanvang van de film wordt Dolan nog vertolkt door Michael Caine, maar zodra diens personage met pensioen gaat, raakt Kaulder opgezadeld met een vijftig jaar jongere vervanger. Dit smakelijk door Elijah Wood gespeelde personage zorgt voor aangename relativering in een verder nogal serieuze film, maar helaas blijkt zijn rol niet bijster groot. Al vrij snel verdwijnt hij voor langere tijd naar de achtergrond en in de tussentijd wordt Vin Diesel gekoppeld aan de permanent hees pratende Rose Leslie met wie de interactie een stuk stroever verloopt. De oude Dolan wordt trouwens vrijwel direct vervloekt, dus mag Kaulder aan de slag om zijn vriend te redden.
Zowel de hoofdpersoon als de mensen achter de schermen hebben al laten weten graag een vervolg te willen maken op The Last Witch Hunter, maar er zijn weinig argumenten die dit idee rechtvaardigen. Sommige verhaalopzetjes werken best aardig, maar over de gehele linie is het louter middelmaat dat de klok slaat. De voorspelbaarheid van het scenario verhindert enige vorm van spanning, de actie is onoverzichtelijk en het einde is onnodig bombastisch. Daarnaast is Vin Diesel nog altijd niet de Hollywoodster die puur en alleen met zijn aanwezigheid een film een niveautje hoger tilt. Sorry, Vin. Het is goed dat je je erbij neergelegd hebt dat je soms in een vervolg moet spelen om je carrière gaande te houden, maar dat wil niet zeggen dat elke film die dat niet is direct tot een franchise moet leiden. Af en toe een vergetelijk tussendoortje maken mag best.
