Voor een jonge acteur die zon buitengewone ontwikkeling heeft doorgemaakt, krijgt Joseph Gordon-Levitt nog niet de erkenning die hij verdient. De acteur, die op zijn zevende begon, had er al wat kleine klusjes opzitten toen zijn loopbaan pas echt van start ging met een rol in de buitenaardse komedieserie Third Rock from the Sun. Nadat de serie ermee ophield kreeg Gordon-Levitt alle kansen om nog meer van zijn opmerkelijke talent en veelzijdigheid te laten zien. Het resulteerde in waardering onder zijn collegas, maar het is een schande dat de haast lege schoorsteenmantel van de nu eenendertig jaar oude Gordon-Levitt stof ligt te verzamelen.
In Hesher is de acteur te zien in de titelrol. Hij speelt een onbeschofte vlerk met vettig lang haar die haast voortdurend met ontbloot bovenlijf rondloopt, volgekalkt met tatoeages die eruit zien als kindertekeningen. De zwarte bus waarin hij rondscheurt lijkt te zijn weggereden uit een aflevering van The A-Team. De losgeslagen weirdo laat zich door niets of niemand de wet voorschrijven. Hesher dringt zich op aan een gezin dat na een fataal auto-ongeluk finaal in puin ligt. Na de dood van zijn moeder is de jonge tiener T.J. compleet de weg kwijt. Zijn vader Paul verzorgt zichzelf niet en hangt de hele dag op de bank, zonder echt contact met zijn zoon te maken. De inwonende grootmoeder probeert de boel nog een beetje bij elkaar te houden, maar is er niet meer helemaal met haar hoofd bij. Dan staat Hesher op de stoep. Hij komt een wasje draaien en gaat vervolgens niet meer weg.
T.J.s eerste kennismaking met de losgeslagen idioot hakt er flink in, want hij begint met explosieven naar de politie te smijten. Wat moet je nou met zon personage? Regisseur annex scenarist Spencer Susser heeft het klaargespeeld om een bizarre opeenvolging van incidenten en uitspattingen af te zetten tegen relatief doorsnee karakterontwikkelingen. Het enfant terrible dat normaliseert en een verandering teweegbrengt in een gezin dat door verdriet is verscheurd, is niet zon bijster origineel gegeven. Het gezin dat de draad moet zien op te pakken na een traumatische gebeurtenis ook niet. Op deze punten volgt Susser dan ook de gebaande paden, terwijl al het andere vrij structuurloos is.
Wel weet de filmmaker het uitermate boeiend aan te kleden met interessante bijfiguren en onvoorspelbare ontwikkelingen. Zo is er nog de depressieve caissière Nicole, gespeeld door Natalie Portman, die zonder dat ze het wil in het verhaal betrokken raakt. Haar rol heeft de vreemde eigenschap er maar een beetje bij te hangen, maar tegelijkertijd wel degelijk een functie te vervullen. Hetzelfde geldt voor de pestkop van de school die nodig een lesje geleerd moet worden.
Sussers speelfilmdebuut dateert al uit 2010 en wordt nu pas in ons land uitgebracht. Het is een ongeorganiseerd, prettig gestoord zootje dat naadloos aansluit bij de grillen van de titelfiguur. Hesher kan onmogelijk in een hokje worden gestopt. De hoofdpersoon lijkt het uitgelezen excuus voor de maker om helemaal los te gaan. Achter alle extremiteiten en wilde uitspattingen gaat echter wel een mooi klein verhaal schuil met het hart op de juiste plek. Dit wordt nog eens dubbeldik onderstreept in het oprecht ontroerende slot. Zoals de slogan van een bekend frisdrankmerk luidt, zo is ook Hesher: een beetje vreemd, maar wel lekker.
