Regie: Małgorzata Szumowska | Scenario: C.S. McMullen | Cast: Raffey Cassidy (Selah), Michiel Huisman (Shepherd/Michael), Denise Gough (Sarah), e.a.| Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2019

Sektes en geheime genootschappen doen het lekker in tal van genres. Mysterieuze rituelen en omgangsvormen zorgen niet alleen voor veel drama maar ook voor onheilspellende taferelen. Het is niet verrassend dat dit onderwerp vooral binnen de horrorwereld bezig is aan een opmars. Recente sterke producties zoals Midsommar, Get Out en Martha Marcy May Marlene namen er al op succesvolle wijze een loopje mee. Maar eigenlijk bestaan horrorfilms en thrillers rondom sektes al tientallen jaren, want wie herinnert zich niet Rosemary's Baby en Wicker Man?

Raadselachtige zaakjes spelen zich ook af in het Ierse The Other Lamb, het eerste Engelstalige regieproject van de Poolse Małgorzata Szumowska met een hoofdrol voor onze eigen Michiel Huisman. De Nederlander speelt een mysterieuze, op Jezus gelijkende sekteleider die zichzelf heeft omgedoopt tot 'The Shepherd' en zijn kudde strak in het gareel probeert te houden. Zijn vele vrouwen en dochters kennen hun plek.

Elke avond heeft de Herder zijn bedpartners voor het uitkiezen. Zij luisteren gedwee en vol ontzag naar zijn vage preken in de Ierse bossen. Eén van zijn, naar eigen zeggen 'puurste dochters' begint echter moeite met de situatie te krijgen. Als deze Selah ook nog eens vreemde beelden doorkrijgt, trekt ze de leer van haar Herder steeds meer in twijfel.

The Other Lamb is een ongemakkelijke zit en dit wordt gek genoeg niet eens veroorzaakt door vreemde praktijken zoals kokhalsseks met de leider, lammeren met doorgesneden kelen en incestueuze toestanden. Nee, schrijfster C.S. McMullen heeft er een behoorlijke janboel van gemaakt door aan te komen zetten met misplaatste en onduidelijke metaforen, visioenen en voor de hand liggende analogieën met de kudde schapen die de sekte omringt.

Hoofdrolspeelster Raffey Cassidy heeft een fascinerend voorkomen, maar aan haar gezicht valt vaak af te lezen dat ze ook niet helemaal raad weet met de onsamenhangende vaagheden die haar personage omringen. McMullen lijkt uitvoerig te hebben geshopt bij diverse christelijke en heidense clubjes maar een echte lijn valt er maar moeizaam in te ontdekken.

Daar staat tegenover dat Szumowska en haar cinematograaf ons fêteren op prachtige plaatjes en mooi uitgekozen composities, geschoten op de kale ruwe Ierse vlaktes en in de grillige wouden. De dames zijn gestoken in sterk met de grauwe omgeving contrasterende outfits: de echtgenotes in het donkerrood en de dochters in blauw. De setting heeft een tijdloze uitstraling, ware het niet dat we uit de droom worden geholpen door enkele eigentijdse elementen.

Wat Szumowska nu precies heeft voorgestaan, anders dan het scheppen van een abstracte sfeer, blijft in mysterie gehuld. Het gevolg is dat The Other Lamb zich verliest in de trage opbouw om in het laatste halfuur opeens de vaart erin te gooien. De verstrekte info is net voldoende om de aandacht vast te houden. Dit laat onverlet dat er op wat enkele expliciete beelden na maar moeilijk chocola van te maken valt.



The Other Lamb is vanaf 30 april te zien op Picl.