Het is de zomer van 1976 ergens op het platteland. Er heerst een zinderende hitte en een ongekende droogte. De dertienjarige Gus heeft zomervakantie en moet regelmatig zijn vader voorzien van hand- en-spandiensten. Daarnaast probeert hij tijd door te brengen met een meisje verderop en met het lezen van stripboeken. Gus' vader is een ambitieus man en heeft grootse plannen voor zijn boerenbedrijf. De man heeft al zijn spaargeld geïnvesteerd in een enorme legbatterij voor zijn kippen. Het is echter niet alleen de zomer die zindert.
Er broeit namelijk ook een heleboel in het gezin van Gus, waarvan de leden nou niet bepaald communicatief ingesteld zijn. Vooral tussen vader Jean en moeder Nicole vechten stilte, onbegrip en onuitgesproken frustraties om voorrang. Gus' moeder wil meer van de wereld weten en heeft een vriendin opgedaan in een leesclubje in de grote stad. Jean moet weinig hebben van hun intellectuele geneuzel. Als deze Cécile een steeds grotere invloed op het gezin begint te krijgen, laat dit ook Gus niet ongemoeid.
De coming-of-agefilm Le Milieu de l'Horizon is een bewerking van de gelijknamige roman van Roland Buti en een Belgisch-Zwitserse coproductie. Aan het roer staat de Zwitserse Delphine Lehericey die hiermee haar tweede lange speelfilm markeert. Ze vertelt het verhaal van een familie bij wie de tijd stil lijkt te staan maar die in deze uitzichtloze hitte juist een grote ontwikkeling doormaakt door de ogen van een jonge puber. Voor de opnames met veel oranje-, geel- en bruintinten van het dorre boerenland toog ze met haar crew naar Bulgarije en Noord-Macedonië.
Alles valt en staat met de vertolking van de hoofdpersoon, maar debutant Luc Bruchez maakt een afstandelijke en fletse indruk. Nou speelt hij natuurlijk een jongen die moet zien om te gaan met de veranderingen in zijn directe omgeving waar niet veel meer te doen is dan zijn vader helpen en de verveling doorbreken. Maar toch kun je je niet aan de indruk onttrekken dat Bruchez moeite heeft om daadwerkelijk te doorvoelen wat zijn personage doormaakt. Aan het gezicht van Gus valt het moeilijk af te lezen. Lehericey trekt zich dus maar op aan de evidentie van enkele groteske scènes, bijvoorbeeld tussen moeder Nicole en nieuwkomer Cécile.
Het is voor de kijker hard werken om de daadwerkelijk impact van de gebeurtenissen in Gus' leven te doorgronden. Een boel moet zelf worden ingevuld. Wat daarbij niet helpt is dat Le Milieu de l'Horizon grotendeels voortkabbelt. Er gaat een grote zucht van vermoeidheid vanuit, ondanks de aanwezigheid van katalyserende plotelementen die Gus' leven flink moeten opschudden. Het resultaat is een gedegen maar saai drama over een zomer vol veranderingen, dat door de vlakke dialogen maar moeilijk beklijft.
