Cryptozoo
Recensie

Cryptozoo (2021)

Prachtige animatiefilm over buitenbeentjes die cryptiden gaan redden, maar zet het geluid uit.

in Recensies
Leestijd: 2 min 39 sec
Regie: Dash Shaw | Scenario: Dash Shaw | Cast (stemmen): Lake Bell (Lauren Gray), Michael Cera (Matthew), Emily Davis (Pliny), Irene Muscara (Giulia), e.a.| Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2021

Na zijn eerste animatiefilm My Entire High School Sinking Into the Sea duikt striptekenaar en animator Dash Shaw met zijn tweede film op een andere manier in het diepe. In Cryptozoo zet een groep jongeren zich in voor het beschermen van cryptiden, onbekende dieren die over spectaculaire eigenschappen beschikken. Een fantastische animatiefilm, die jammer genoeg teleurstelt als het op de dialogen en stemacteurs aankomt.

Wie cryptozoo ziet als een dierentuin voor die onbekende dieren met speciale gaven, moet direct op de vingers getikt worden. Cryptozoo is geen dierentuin, het is een heiligdom. Een plek waar cryptiden beschermd moeten worden, vooral voor het leger dat de dieren in wil zetten als wapens in de oorlog die gaande is. De film speelt zich af in de jaren zeventig, de tijd van de seksuele revolutie, hippies, de Vietnamoorlog en spanningen tussen Rusland en Amerika. De film bevat veel naakt, caleidoscopische scènes die je een trip bezorgen en politieke kwesties die het dagelijks leven van de personages beïnvloeden. Tot zover de realistische historische context, want verder is Cryptozoo voornamelijk een fantasyfilm.

Dierenarts Lauren spoort magische wezens op, maar is in het bijzonder op zoek naar de Baku, een droomverslindende chimaera die ook Laurens dromen opat toen ze een klein meisje was. De Baku mag niet in handen komen van het Amerikaanse leger en ingezet worden als wapen om de dromen van de opkomende tegencultuur te vernietigen. Lauren wil de Baku een veilig thuis bieden in haar Cryptozoo. Ze krijgt hulp van wezens die er voor de helft uitzien als mens, voor de andere helft als dier. Ze moeten zich verstoppen omdat ze niet geaccepteerd worden door de maatschappij waarin ze leven.

Shaws nieuwste productie is een met de hand gemaakte animatiefilm. De tekeningen zijn uniek en passen door het gebruik van voornamelijk pasteltinten bij de tijd waarin de film zich afspeelt. De animatie is niet vloeiend, de figuren maken houterige bewegingen en de kleuren vlekken. Storend is dat niet. Het maakt de animatie eerder ambachtelijk en doet denken aan de vroege cinema waarbij films met de hand ingekleurd werden en personages ook niet vloeiend bewogen.

Wat wel storend is, zijn de stemmen die de personages van Cryptozoo hebben meegekregen. Ze klinken opgezet en amateuristisch en vormen een grote stoorzender in de film. Bovendien zijn de dialogen niet sterk en bevatten ze veel lege, pessimistische zinnen over de verhouding tussen de cryptidenredders en de rest van de wereld. Zonde, want afgaande op het artistieke gehalte van de animatie had hier ongetwijfeld meer in kunnen zitten.

Cryptozoo speelt zich af in het verleden, maar verwijst ook sterk naar het heden waarin activistische jongeren de straat op gaan om hun stem te laten horen in de klimaatcrisis. Cryptiden mogen dan fantasiewezens zijn, feit is dat vandaag de dag vele dieren met uitsterven bedreigd worden. De grootste boodschap die Shaw met zijn film wil meegeven is: wees jezelf, accepteer elkaar en kom voor elkaar op als een bestaansrecht in gevaar komt. Of je nu mens, dier, iets daartussenin of juist daarbuiten bent.