![Being the Ricardos [Amazon Prime Video]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/13bk7ftcwkyl_hero.jpg)
I Love Lucy was het archetype sitcom, de sitcom waardoor alle televisieseries die zich constant afspelen tegen hetzelfde decor eruitzien zoals ze eruitzien. Of het decor nou de huiskamer van de Ricardo's is, zoals in de jaren vijftig, het appartement van Jerry Seinfeld of een koffiebar waarin zes vrienden afspreken, het format blijft gelijk. In Being the Ricardos is de productie van de sitcom zelf echter het decor en valt er nog maar weinig te lachen wanneer de camera's niet draaien. Want ook dan moet er in de Koude Oorlog een klassieke Amerikaanse façade worden opgehouden. Niet alleen vanwege de kijkcijfers.
In die periode is namelijk alles wat communistisch is, of er zelfs maar naar ruikt, een staatsvijand en in potentie levensgevaarlijk. Wanneer blijkt dat 'American Sweetheart' Lucille Ball, naamgever en hoofdrolspeler van I Love Lucy, ooit als kind heeft opgegeven communist te zijn, dreigt een abrupt einde van haar roem. Of ze daarbij ook echte communistische sympathieën heeft doet er niet toe, al helemaal niet in de publieke opinie. Wanneer ze in de preutse jaren vijftig ook nog eens haar zwangerschap op tv wil uitbeelden, lijkt ze haar eigen graf wel gegraven te hebben. De druk op haar, op haar show en op haar huwelijk met tegenspeler Desi Arnaz is gelijk immens, middenin het draaien van een seizoen. Maar ja, the show must go on.
De verhaallijn doet denken aan hoe Droste-effect-sitcom 30 Rock de afleveringen vaak opbouwde. Being the Ricardos beslaat een volledige productieweek, waarbij aan het einde een aflevering van de sitcom zal worden opgenomen. Niemand weet echter of die opnamedag überhaupt gehaald zal gaan worden, ieders plannen en motieven veranderen steeds en het kan zomaar de laatste aflevering ooit zijn. In 30 Rock wordt de lieve vrede vaak bedreigd door een lollig ontspoord lid van de cast, maar voor Lucille Ball en haar show is het menens.
Deze lineaire en overzichtelijke manier van vertellen zorgt ervoor dat de film hoe dan ook eindigt in een natuurlijke en vooraf aangekondigde climax. Door de productieweek zo van dag tot dag en van voor tot achter te vertellen, wordt de film niet alleen een boodschapper van het drama, maar ook van het mooie en baanbrekende proces dat het maken van I Love Lucy was. Being the Ricardos is daarmee meer dan alleen een biografie van een actrice, het wordt vooral een biografie van een televisieserie en alles wat daarmee te maken heeft.
Het decor en de titel stonden waarschijnlijk wel vast voor schrijver en regisseur Aaron Sorkin, maar qua hoofdrolspelers had hij een ruimere keuze. Voor de twee Ricardos koos hij voor Nicole Kidman en Javier Bardem, die daarmee niet alleen in de voetsporen moesten treden van een iconisch koppel, maar ook van het iconische duo dat zij portretteerden. Met name Sorkin zelf lijkt het daar nogal eens moeilijk mee te hebben. Vooral Lucille Ball heeft onmiskenbare trekjes van zijn soms iets te scherpe pen. Haar afgemeten sarcasme en bijdehante gesnauw zijn meer een handelsmerk van Sorkin dan van zijn onderwerp.
Het tekent het gebrek aan subtiliteit waaraan het vaker bombastische dan fijnbesnaarde Being the Ricardos lijdt en die nodig was geweest om er een echt monumentale film van te maken. Gelukkig compenseren de opbouw naar het showmoment en het zwaard van Damocles dat twee uur lang boven de film hangt dit goeddeels. Ook enkele bijrollen zijn ronduit uitstekend en de knap in beeld gebrachte lagen in het verhaal leren je een voortreffelijk geschiedenislesje. Vooral aan deze kant van de oceaan zal de culturele en maatschappelijke betekenis waarschijnlijk maar bij een klein deel van het publiek bekend zijn.
Being the Ricardos is te zien bij Amazon Prime Video.
