Toen David Fincher de film Se7en pitchte aan Brad Pitt zei hij dat dit waarschijnlijk niet de film werd waar Pitt voor herinnerd zou worden, maar wel een waar hij ongelofelijk trots op zou zijn. Dertig jaar later heeft Fincher deels gelijk gekregen; Pitt is inderdaad trots op de film, maar het is tevens een van zijn meest iconische rollen. Dat lag echter niet voor de hand; dertig jaar later heeft Se7en namelijk een stuk meer aanzien dan in 1995.
Hoewel grote critici zoals Roger Ebert en Desson Howe de film enorm prezen, kreeg Finchers tweede speelfilm gemengde recensies. Hij werd (negatief) vergeleken met andere grote misdaadthrillers uit de jaren negentig, zoals The Silence of the Lambs en The Usual Suspects. Rechercheur Somerset zou een te stereotiepe personage zijn, en de film nam zichzelf volgens critici te serieus.
Ondanks de gemengde recensies was Se7en een grote hit. De film bracht wereldwijd driehonderdzevenentwintig miljoen op, het tienvoudige van het budget. Ter vergelijking, dat zou nu ongeveer zeshonderddrieënzeventig miljoen zijn, meer dan Godzilla x Kong: The New Empire, Wonka en Mufasa: The Lion King hebben opgebracht.
Populariteit staat echter niet gelijk aan kwaliteit. Se7en is inmiddels dertig jaar oud, kan de film de tand des tijds doorstaan? Is hij nog steeds boeiend, of is hij gedateerd? Het antwoord is simpel: de film is nog steeds schokkend, spannend, uitdagend en enorm vermakelijk. Finchers neo-noirachtige stijl en het waanzinnige charisma van Morgan Freeman en Brad Pitt zijn tijdloos en zorgen voor een waar meesterwerk.
Rechercheur Somerset begint aan zijn laatste week voor hij met pensioen gaat. Hij kan niet wachten tot hij klaar is, want zijn jaren bij de politie hebben hem verbitterd. Alle dood en verderf, de apathie van mensen en kwaadaardigheid geven hem een pessimistische blik op de wereld. Aan het begin van zijn laatste week wordt hij gekoppeld aan zijn vervanger, de jonge, idealistischere David Mills.
Het duo stort zich op een reeks moorden die het werk van een seriemoordenaar lijken te zijn. Hoewel Mills staat te springen om op zo'n grote zaak te zitten, vreest Somerset voor onvoorziene narigheid. De aard van de moorden is dan ook gruwelijk; in het thema van de zeven zondes martelt de seriemoordenaar zijn slachtoffers. Zo heeft hij zijn eerste slachtoffer, een obese man, laten eten tot hij letterlijk barst.
Hoewel er veel bloed en andere smerigheid te zien is, dient dit vooral ter ondersteuning van de spanning van het mysterie en de botsing tussen de ideologieën van Somerset en Mills. De beste scènes zijn die waarin de twee samenwerken en ruziën. Wanneer de seriemoordenaar wordt onthuld (wie dat is, zou een spoiler zijn voor nieuwe kijkers) ontstaat plotseling een fantastische nieuwe dynamiek. De chemie tussen Pitt en Freeman is ronduit perfect. Deze rollen behoren zonder twijfel tot de beste van hun carrières.
Morgan Freeman brengt de complexiteit van Somerset indrukwekkend tot leven. Hoewel de pessimistische, bijna-gepensioneerde rechercheur een cliché is in misdaadthrillers, wordt aan de hand van Freemans acteerwerk veel duidelijk over Somersets verleden. Zonder het expliciet te zeggen, herkent hij zich sterk in Mills. Hij heeft een strenge, erbarmelijke maar warmhartige houding tegenover zijn opvolger, wat op Freemans kenmerkende manier naar voren komt.
Thematisch valt er eveneens veel uit Se7en te halen. Somerset heeft veel inzicht in de denkwijze van de seriemoordenaar, die dieper lijkt te gaan dan werkervaring. Hij snapt hem niet alleen, hij 'begrijpt' hem zelfs. Toch lijken ze tegenpolen te zijn. De moordenaar is kwaad en Somerset is goed, toch? Waar komt dat kwaad dan vandaan? In een bloedstollende climax, die binnen het genre tot op de dag van vandaag ongeëvenaard blijft, wordt deze vraag beantwoord op briljante en schokkende wijze.
Puristen bekritiseren deze re-release vanwege de AI-aanpassingen in de 4K-restauratie. Deze maken de originele versie, die zo succesvol was, minder authentiek. Daar hebben de critici gelijk in; het betreft retroactief bewerken van kunst, wat het origineel als het ware 'vervangt'. De aanpassingen zijn gelukkig nauwelijks merkbaar, tenzij je de twee versies naast elkaar legt en shot voor shot vergelijkt. Ook in deze nieuwe versie blijft Se7en Finchers beste werk.