in Recensies
Update:
Nu de dagen korter worden en de temperaturen lager kunnen de gezelschapsspellen weer uit de kast worden gehaald. Vooral sinds de coronatijd is het weer uitermate populair om elkaar aan tafel in te maken, in plaats van naar een mobieltje staren. Een van de populairste spellen is De Weerwolven van Wakkerdam, dat begin deze eeuw in Frankrijk werd ontwikkeld als variant op het Russische spel Mafia.
Het doel van het spel, dat je met een grote club mensen speelt, is het ontmaskeren van weerwolven door een groep spelers die allemaal een rol krijgen toebedeeld. De populariteit van het spel, bedacht door Hervé Marly en Philippe des Pallières, vertaalde zich ook naar het televisiescherm, want feitelijk is het in Nederland opgestarte, maar nu wereldwijd uitgerolde De Verraders een bewerking van het spel.
En dan is er nu een Franse filmversie. Vraag is of er iemand op zit te wachten, maar wellicht is de aanwezigheid van nestor Jean Reno een reden om het project van François Uzan nog het voordeel van de twijfel te geven. Reno speelt de beginnend dementerende grootvader van een familie. Het samengestelde gezin van zijn zoon Jérôme is begonnen met het spelen van Weerwolven maar staakt door gekibbel de gezelligheid al snel.
Wanneer Jérôme het spel heeft ingepakt en op tafel achterlaat worden hij en zijn gezin getroffen door een aardbeving. Als het geschud eenmaal achter de rug is en het gezelschap de kelder verlaat treffen ze een bijzonder tafereel aan. Ze belanden opeens in de Middeleeuwen, waar ze behoorlijk uit de toon vallen. Elk van de familieleden heeft een speciale gave gekregen die correspondeert met een rol in het Weerwolven-spel. Het is zaak de vier weerwolven op te sporen om zo de weg terug naar het nu te vinden.
Het idee om het wereldberoemde gezelschapsspel te bewerken door personages op de spelersrollen te plakken is al niet bijster origineel en daarnaast behoorlijk riskant. De Franse familie belandt in het jaar 1497, maar had net zo goed in een pretpark onder de rook van het Brabantse Kaatsheuvel kunnen rondlopen. De sets en aankleding ogen amateuristisch en hetzelfde geldt voor de digitale effecten. Als de eerste weerwolf zich manifesteert is de teleurstelling groot wanneer deze gehuld gaat in een amateuristisch pak.
De gezinsleden van Jérôme hebben bijzondere eigenschappen zoals onzichtbaarheid, het vermogen om gedachten te lezen en van uiterlijk te veranderen. Hiermee wordt weinig bijzonders uitgehaald. De personages trekken van gebeurtenis naar gebeurtenis op zoek naar een oplossing voor hun opmerkelijke tijdsreis. Tussendoor verzuchten ze telkens bij het zien van al die vijftiende-eeuwse onbenulligheden: "Tja, het zijn de middeleeuwen, hè."
Loups-Garous richt zich op het hele gezin, maar zal vooral de jongste kijkers kunnen bekoren. Eng wordt het nooit. Dit al onzalige idee is door de knullige uitvoering en het matige schrijfwerk van onder andere de regisseur uitgegroeid tot een inspiratieloze televisiefilm die niet had misstaan op de programmering van een kinderzender.
Loups-Garous is te zien bij Netflix.
