Disneys geanimeerde boekverfilming van Bambi: Eine Lebensgeschichte aus dem Walde uit 1942 komt dicht in de buurt van een natuurdocumentaire. De dieren praten weliswaar, maar verder is het een weergave van het prachtige en wrede leven in het bos met een minimaal plot. De studio voegde wat personages toe en verzon een spannende climax in de vorm van een bosbrand. Hoe schattig hertjes ook zijn, voor het grote publiek valt er weinig anders interessants over ze te vertellen. Toch zag de Franse filmmaker Michel Fessler genoeg aanleiding voor een hertelling met echte dieren.
In een bos wordt een hertje geboren. Verteller Anna Drijver noemt hem Bambi. In zijn eerste levensjaar moet Bambi leren wat veilig en wat gevaarlijk is. Hij maakt vriendjes, wordt steeds zelfstandiger en weet al snel dat hij uit de buurt moet blijven van de mens. Het is geen makkelijke opgave, maar gelukkig heeft hij een beschermengel in de vorm van een kraai.
Deze film is gericht op jongere kinderen. Het is lastig inschatten hoeveel oudere kinderen bereid zijn om ruim een uur naar een natuurdocumentaire te kijken, maar waarschijnlijk hebben ze daar weinig zin in. Dat wil niet zeggen dat Bambi niet de moeite waard is. Integendeel, juist voor deze doelgroep is dit een luchtige en leerzame film.
De vertelling van Anna Drijver lijkt vaak een rechtstreekse vertaling uit het Frans en voelt vaak onnatuurlijk aan in het Nederlands. Het is de vraag of kinderen altijd begrijpen wat er bedoeld wordt, aangezien de boodschap niet altijd expliciet wordt uitgesproken. Toch brengt Drijver het verhaal op een sympathieke manier, en haar vertelling is een waardevolle toevoeging.
De onoprechtheid van deze documentaire wringt wel. Het lijkt alsof de makers simpelweg besloten om een film over een hertje te maken en die vervolgens in het keurslijf van het Oostenrijkse boek Bambi te persen. Dat is weliswaar een beroemde klassieker, maar onlosmakelijk verbonden met Disney. Daarmee maken ze het zichzelf vrijwel onmogelijk.
Ze hebben zelfs Stampertje van Disney geleend! Er is een konijntje dat steeds terugkeert en zelfs besnuffeld wordt door Bambi. Zelfs het stampen is heel even te zien. In plaats van de uil is er een kraai. Dit s overduidelijk een getraind dier, want het gedraagt zich wel heel perfect voor de camera.
Het roept de vraag op welke dieren nog meer tam zijn. Is deze film gedraaid met camera's die op grote afstand iets kunnen vastleggen alsof ze er naast stonden? Of is dit bos een gecontroleerd natuurgebied waar mensen een vast onderdeel zijn van het leven? Er komt ook een wolf voorbij, en de interactie tussen hem en Bambi is volledig geënsceneerd. Een deel van de vlinders in de wei waar Bambi doorheen loopt, is toch echt digitaal.
Het voelt nep en daardoor nutteloos. Wat is het doel van een natuurdocumentaire die elke situatie in de hand heeft en leidt naar een vastgestelde uitkomst? Dit soort films en series heeft al veel vrijheid om via montage een verhaal te construeren, maar dit gaat wel erg ver. Iemand die geïnteresseerd is in leeuwen in het wild gaat naar Afrika, niet naar de dierentuin.
Alles is wel mooi in beeld gebracht. Op de paar computergegenereerde vlinders na zijn alle dieren echt en prachtig gefilmd. Het vlindertje dat op Bambi's hoofd landt, is gelukkig niet nep. Daarnaast is er een melodieuze soundtrack die de gewenste emoties oproept wanneer de voice-over dat nalaat. Af en toe zien we zelfs weelderige, statische shots van het bos, met een poëtische lichtval.
Voor de kleintjes is de film nergens te eng. Hij is zelfs milder dan de tekenfilm. De ecologische boodschap van het boek en de animatiefilm zijn gelukkig behouden. Het boek was ook een allegorie voor het gevaar dat Joden liepen, maar die diepere laag ontbreekt uiteraard, want deze film gaat alleen over het hertje.
Een ouder publiek zal er waarschijnlijk niet warm voor lopen en zich mogelijk storen aan de gemanipuleerde opzet. Ouders van kinderen die van nature al interesse tonen in fauna mogen van geluk spreken. Anderen zullen waarschijnlijk hun best moeten doen om hun kind enthousiast te krijgen voor een bioscoopfilm over een opgroeiend babyhertje. Hopelijk wordt die moeite beloond.
