in Recensies
Update:
Enkele maanden geleden stierf filmproducent Roger Corman, de koning van de B-film. De man begreep dat er niet perse miljoenen nodig zijn om een genrefilm uit te draaien, mits er het een en ander wordt ingeleverd. Zoals: een goed scenario, een bekende cast, een onbeperkt aantal locaties, overtuigende speciale effecten en een getalenteerde crew. Dus ja, het zal geen verrassing zijn dat het gros van Corman-films niet best is. Hij had wel een voorbeeldfunctie, gezien al die goedkope troep die al tientallen jaren wordt gemaakt. De humorloze zijn het ergste. Zoals The Black Demon.
Paul is een veiligheidsinspecteur voor booreilanden. Hij moet er eentje in Mexico beoordelen, zelfs in het dorp waar hij zijn vrouw heeft leren kennen. Dus vrouw en kinderen gaan mee op dit tripje. Maar het booreiland heeft een lek, en een Mexicaanse god ontwaakt daarom het wezen dat namens hem wraak neemt: een gigantische haai. Paul en zijn gezin komen vast te zitten op dit booreiland, en hij blijkt zelfs deels schuldig te zijn aan deze situatie.
Wanneer in de openingsscène een van de medewerkers van het booreiland een sigaretje opsteekt en vervolgens verbaasd reageert op een klein brandje dat daardoor uitbreekt, is het wel duidelijk dat er geen geweldige film in het verschiet ligt. Maar ach, goedkope onzin kan best vermakelijk zijn. Mits het zichzelf niet al te serieus neemt. Helaas doet deze film dat wel.
Wat zelfbewust B-vermaak had kunnen zijn is uiteindelijk niets meer dan een zouteloze superlowbudgetfilm. De enige "ster" die ze hebben kunnen strikken is Josh Lucas (Sweet Home Alabama) wiens recente optreden in de Apple TV+-serie Palm Royale hem kennelijk geen prestigieuze opdrachten heeft opgeleverd. Maar goed, hij stopt dan ook niet bijzonder veel moeite in deze rol.
'We fixen het wel in de nabewerking' is een standaard grapje in de filmindustrie, omdat sommige schoonheidsfoutjes daadwerkelijk kunnen worden opgelost met de nodige montage en/of geluidsmix. Wat een filmmaker niet moet doen is daar volledig op rekenen, en dat is bij The Black Demon toch het geval. Alle sfeer, voornamelijk de onheilspellende, komt vanuit sinistere geluiden die achteraf zijn toegevoegd.
Er zit zelfs één schandalig moment in waar de regisseur kennelijk het shot niet mooi vond en er dan maar gewoon een willekeurig plaatje uit een eerdere scène overheen plakt. Wanneer een van de overlevende booreilandmedewerkers tegen Paul zegt dat hij alle wanpraktijken van dit oliebedrijf bloot gaat leggen zit daar even een paar seconden overheen geplakt uit een moment dat we vijf minuten eerder zagen. Te bizar voor woorden.
Uiteraard is dit gewoon een B-variant van The Meg de film over een prehistorische reuzenhaai die wél een bioscooprelease kreeg (en een vervolg). En zoals dat gaat met dit soort films zit de titelfiguur zelf amper in de film - want daar is geen geld voor - en daarmee dus ook geen actiescènes. Als horrorfilm is het niet eng of spannend, en het familiedrama tussendoor boeit voor geen meter omdat het zulke nietszeggende personages zijn.
Als genrefilm lijkt dit haast wel een Nederlandse productie, met name door de vele onlogische momenten en onnatuurlijke menselijke interacties. Waarom worden dit soort films gemaakt? Het is begrijpelijk dat cast en crew wil verdienen, maar wie draagt er financieel bij om dit waar te maken? Zo goedkoop als dit is, levert het nou echt geld op? Het grote doek haalt het niet, direct-naar-dvd is tegenwoordig geen ding meer en het is niet alsof streamingsdiensten dik betalen voor dit soort futloze opvulling.
Een half sterretje extra voor het feit dat The Black Demon op z'n minst ergens over gaat, namelijk hoe de mens de natuur verpest. En Toro, het leukste personage dat helaas nog niet half zoveel schermtijd krijgt als het had moeten krijgen. Voor de rest boeit dit van begin tot eind voor geen meter, en voelt ruim anderhalf uur als een veel langere zit.
The Black Demon is te zien bij Prime Video.
