in Recensies
Update:
Voordat de onwaarschijnlijk nonchalant ogende Turkse pistoolschutter Yusuf Dikec de spotlight opeiste als (sociale media) icoon van de Olympische Spelen in Parijs, was daar de cooler dan coole Ye-ji Kim uit Zuid-Korea, een land dat van oudsher uitblinkt in schietsporten. Ook in de actiekomedie Mission: Cross speelt een raak schot van een voormalig Olympisch kampioen een beslissende rol. Want een nauwkeurig oog en stalen zenuwen komen goed van pas als je rechercheur van beroep bent.
Mi-seon Kang is die rechercheur en zij krijgt te maken met een ingewikkelde zaak omtrent geheime informatie en witwaspraktijken tot in de hoogste regionen. De zaak wordt aan het rollen gebracht door haar echtgenoot, een schlemielige huisman die door Mi-seons collega's schamper haar 'wijfje' wordt genoemd. Niemand vermoedt dat deze Kang-mu Park een voormalig geheim agent bij de militaire inlichtingendienst is, gespecialiseerd in eliminaties en contraspionage. Een en ander leidt er uiteindelijk natuurlijk toe dat de eega's de handen ineen slaan om de zaak tot een goed einde te brengen. Niets is zo goed voor een huwelijk als een paar bommen en granaten.
En die oppepper kunnen Kang-mu, maar vooral Mi-seon wel gebruiken. Zij omschrijft haar man als een lot uit de loterij, maar wel een dat nooit wint. Het is niet helemaal duidelijk waarom Kang-mu zijn spannende verleden voor Mi-seon verborgen houdt (zal wel een geheime dienst-dingetje zijn) en zich voordoet als saaie jandoedel, maar hij stijgt met stip in haar achting als zijn ware aard naar boven komt. Het is een begrijpelijke ontwikkeling, maar ook wel wat denigrerend naar het beroep van zorgende huisman.
Een protagonist die niet weet dat de huwelijkspartner een gewapend beroep heeft werd eerder al succesvol opgevoerd in films als True Lies en Mr. & Mrs. Smith en zorgt automatisch voor een leuk spanningsveld en kolderieke situaties. Toch is dit niet de grootste troef van Mission: Cross. De humor in de film komt voornamelijk voort uit de interacties tussen de personages - vooral Mi-seon en haar collega's zijn erg grappig - en minder uit een opeenstapeling van misverstanden of Kang-mu die krampachtig zijn ware identiteit verborgen probeert te houden.
Mission: Cross neemt regelmatig de tijd om droogkomische gesprekken over niet echt ter zake doende zaken de ruimte te geven, wat leuker is dan een simpele herhaling van situaties die we al in andere films gezien hebben. Jung-ah Yum en Jung-min Hwang zijn voortreffelijk in de hoofdrollen van de twee echtelieden. Beiden hebben een goede komische timing en staan ook in de actiescènes hun mannetje. De actie is trouwens behoorlijk spectaculair en had ook op het bioscoopscherm niet misstaan. Goed gechoreografeerde vuurgevechten, een paar akelige martelscènes en een achtervolging met een gierwagen doen niet onder voor wat genregenoten uit Hollywood laten zien.
Zuid-Korea blijft een broedplaats van prima films en Mission: Cross is daar een exponent van. Het verhaal en de structuur verschillen in dit geval niet zoveel van vergelijkbare westerse films, maar debuterend schrijver/regisseur Myung-hoon Lee doorspekt het geheel met de karakteristieke charme van K-drama, dat erg sterk is in het neerzetten van sullige, gemankeerde personages en alledaagse situaties en momenten verweeft met een onalledaags avontuur. Mission: Cross is een schot in de roos.
Mission: Cross is te zien bij Netflix.
