in Recensies
Update:
Er zijn volop stand-upkomieken die hun grappen naar het televisiescherm wisten te brengen, met Seinfeld meest geslaagde voorbeeld, maar werkt stand-upkomedie ook op het grote doek? Die vraag is lastig te beantwoorden, maar Babes is in ieder geval een voorbeeld van hoe het niet moet. Het geestelijk kindje (bewuste woordspeling) van Ilana Glazer en Josh Rabinowitz heeft zijn roots in stand-upkomedie, wat inhoudt dat Glazer een van de hoofdrollen speelt en al haar stand-upcollega's op de loonlijst heeft gezet.
De meest in het oog springende hiervan is Michelle Buteau, als tweede hoofdrolspeler. Buteau is op het podium ongelooflijk grappig is en wist ook met haar eigen serie Survival of the Thickest bij menigeen een glimlach op te roepen, maar net als veel andere stand-uppers blijft ze in Babes hangen in de woordensalvo's die ze vanaf het podium afvuurt. Tot groot vermaak van vooral zichzelf.
Babes gaat over twee besties, gespeeld door Glazer en Buteau, die elkaar door dik en dun steunen. Zelfs wanneer een baby hun innige contact lijkt te verstoren. In de openingsscène gilt Buteau een bioscoopzaal en een chic restaurant bij elkaar wanneer haar vliezen breken. Maar de vriendinnendate met Thanksgiving is nou eenmaal traditie, dus die moest en zou doorgaan, ook al stond de hoogzwangere Dawn op knappen. De tergend luide bevallingsscènes halen in Buteau niet het beste als acteur naar boven. Helemaal pathetisch wordt het wanneer ze uit een lift kruipt en nog even doorgaat met haar irritante gekerm.
Na de bevalling blijft beste vriendin Eden zitten met een enorme hoeveelheid peperdure sushi, die ze haalde vanwege Dawns eetwens na de geboorte van haar kind maar niet in het ziekenhuis mag worden verorberd. In de metro naar huis besluit Eden de riante maaltijd dan maar zelf naar binnen te werken. Ze raakt hierbij aan de praat met een jongeman, wat uitmondt in een onenightstand en jawel: Eden is meteen zwanger. De vader is echter nergens meer te bekennen.
Het is overduidelijk dat Babes vooral een kapstok is om zo veel mogelijk onderonsjes tussen Glazer en Buteau aan op te hangen. Zelf vinden ze hun verbale humor ongetwijfeld enorm geestig, maar de kijker raken ze al snel kwijt door elk detail eindeloos uit te rekken. Deze onderonsjes gaan zelfs verder tijdens gesprekken met bijfiguren, of het nu een gynaecoloog is of de tweelingbroers die een spermabank runnen. Waarom vedette Sandra Bernhard zich hierbij liet lenen voor een belachelijk kleine bijrol is een raadsel.
Het zal geen verrassing zijn dat de meeste rollen worden gespeeld door mensen uit het stand-upcircuit. Plotmatig heeft Babes namelijk bijzonder weinig om het lijf. Er zijn toch echt al miljarden vrouwen die Dawn en Eden voorgingen in het bevallen en bemoederen van een kind. Elk mild dramatische aspect wordt in de komisch bedoelde scènes uitvergroot tot onoverkomelijke wereldproblemen, hoezeer Glazer en Buteau ook hun best doen om enige nuance aan te brengen.
Dat de getalenteerde komieken vrijwel alleen ergernis opwekken, komt doordat de schrijvers en vertolkers niet lijken in te zien dat voor het grote doek toch echt andere wetten gelden dan voor het podium. Het advies is dan ook om Babes links te laten liggen en in plaats daarvan de komedieshows van Glazer en Buteau te bekijken, op respectievelijk Prime Video en Netflix.
