Filmjaar 2023 werd gekenmerkt door het megasucces van 'Barbenheimer'. Die twee films samen vermorzelden bioscooprecords over de hele wereld. Maar in oktober werd de Italiaanse filmindustrie overvallen door nóg een onverwacht succes, zelfs eentje van eigen bodem. Het regiedebuut C'è Ancora Domani van actrice Paola Cortellesi kwam uit, wat in Italië de succesvolste bioscoopfilm werd van 2023.
Het Zuid-Europese land heeft een rijke filmgeschiedenis. Regisseuse Paola Cortellesi heeft zich duidelijk laten inspireren door oude meesters zoals Fellini, Antonioni en De Sica. Die inspiraties manifesteren zich niet alleen in de prachtige visuele stijl, maar ook in de setting. De film speelt zich af in een naoorlogs Rome en volgt een gezin uit de arbeidersklasse. Gelukkig blijven de gelijkenissen tussen C'è Ancora Domani en films zoals Bicycle Thieves en 8½ beperkt tot inspiraties.
C'è Ancora Domani heeft een heel eigen karakter. Waar de neorealisten door middel van cinematische technieken een realistisch beeld wilden schetsen van de arbeidersklasse, schuwt Cortellesi niet voor het gebruik van onconventionele stijlkeuzes. De muziekkeuzes vallen het meest op; de moderne klanken die cruciale scènes ondersteunen passen niet bij de tijdsgeest. Soms leidt dat af, soms maakt het een scène juist interessanter.
Het moderne tintje van het historisch drama manifesteert zich echter vooral in de thema's. De film speelt zich af in mei 1946, enkele weken voor vrouwen officieel stemrecht kregen in Italië. Delia, een huisvrouw, wordt al jaren mishandeld door haar man en schoonvader. Wanneer haar dochter Marcella zich verlooft met een jongen uit een welgesteld gezin is ze op haar hoede: ze wil niet dat Marcella in dezelfde val trapt als zij.
De feministische insteek voelt niet geforceerd aan; het speelt op een gepaste manier op de achtergrond en doet geen afbreuk aan de boodschap van de film; het versterkt haar juist. Door de politieke subtekst zo op de achtergrond te laten spelen ligt de focus op de personages en het verhaal. Daardoor voelt de film niet aan als een middel om een boodschap over te brengen; de boodschap is de kers op de taart van een boeiend verhaal.
Cortellesi creëert vaardig een prachtige atmosfeer; het Rome in de film oogt dynamisch. De nieuwbakken regisseuse benut de volle potentie van een beperkt aantal locaties. Met slechts een handjevol sets tot haar beschikking schept ze een prachtige miniwereld met gedenkwaardige mensen. Ieder personage heeft een sterke persoonlijkheid, wat de Romeinse wijk een echt en divers karakter geeft.
Deze rijke omgeving dient allemaal om het meeslepende verhaal van Delia te vertellen. Haar buurt voelt als een thuis, wat de hopeloosheid van haar situatie benadrukt. Ze kan niet vertrekken zonder alles op te geven, en ondanks haar sterke sociale netwerk is ze machteloos tegenover haar seksistische en gewelddadige echtgenoot.
C'è Ancora Domani is een van de beste regiedebuten van de afgelopen jaren. Meer dan dat zelfs. Hij is bijzonder, stilistisch en vooral heel meeslepend. Het gebeurt zelden dat een klassieke stijl zo wordt gemoderniseerd zonder zijn identiteit te verliezen. Of de film internationaal net zo'n succes wordt als in Italië is onwaarschijnlijk, maar het zou zeker verdiend zijn.
