Veel mensen associëren kernenergie met immense kernrampen zoals Tsjernobyl en Fukushima, maar ook met de kernbommen die op Hiroshima en Nagasaki zijn gevallen. Deze gebeurtenissen hebben het beeld van kernenergie gevormd als een levensgevaarlijke vorm van energieopwekking. Kan nucleaire energie een oplossing zijn voor de veel grotere gevaren van klimaatverandering?
Nuclear Now zegt op deze vraag een volmondige ja. Volgens deze documentaire is kernenergie dé oplossing voor de klimaatcrisis. De film is het meest boeiend wanneer hij de mythes rondom kernenergie weerlegt. Het wapen tegen deze fabels is informatie, die regisseur Oliver Stone helder en simpel overbrengt met animaties, statistieken en voorbeelden. De documentaire zet nucleaire energie overtuigend in perspectief ten opzichte van de veel grotere, dagelijkse en toekomstige gevaren van fossiele energie.
De desastreuze gevolgen van klimaatverandering komen ruimschoots aan bod. Beelden uit rampenfilms, zoals The Day After Tomorrow, maken de klimaatrampen die de wereld te wachten staan concreet. Het is verfrissend dat de schuld dit keer wordt neergelegd bij de grootste uitstoters, zoals de Verenigde Staten en China, en niet bij de opkomende, armere landen die aan het moderniseren zijn.
De simpele en duidelijke uitleg vertaalt zich helaas ook visueel. Nuclear Now lijkt vooral te bestaan uit stockbeelden. De combinaties tussen beeld en voice-over zijn voorspelbaar en cliché. Een voorbeeld is het clichébeeld van een uitgedroogde aarde wanneer klimaatverandering voor het eerst ter sprake komt. Het is duidelijk dat de visualisaties vooral bedoeld zijn ter illustratie van Oliver Stones voice-over, maar het maakt de film er niet aantrekkelijker op.
De uitleg van bepaalde processen en statistieken voltrekt zich aan de hand van simpele, maar saaie grafiekjes en animaties. Het is betreurenswaardig dat een documentaire die zo'n cruciale boodschap verkondigt, zich daarvan bedient. De impact gaat zo grotendeels verloren. Bovendien is herhaling troef. Sommige beelden of zinnen komen meerdere keren voor. Na een uur is de boodschap wel duidelijk.
De documentaire vertelt een eenzijdig verhaal. De film belicht vooral de voordelen van kernenergie en stipt de nadelen slechts kort aan. Vooral het laatste halfuur is een utopische weergave van de toekomst van kernenergie, meer gebaseerd op hypotheses dan feiten. Bovendien lijkt dit laatste halfuur meer op een reclame voor de bedrijven die ter sprake komen.
De factoren die de toekomst van kernenergie als oplossing voor de klimaatverandering compliceren komen niet of nauwelijks aan bod. Een fundamenteel probleem dat volledig onbesproken blijft, zijn de hoge kosten en lange duur die gepaard gaat met de bouw van kerncentrales.
Nuclear Now verkondigt overtuigend het belang van kernenergie in de monumentale strijd tegen klimaatverandering. Daarmee is het een cruciale film met een nadrukkelijke noodoproep. Door de eentonige en weinig stimulerende filmstijl is het echter een weinig verrassende film, die zichzelf onderuithaalt door de overvloedige utopische toekomstvisie.
