Regie: Edson da Conceicao | Scenario: Philip Delmaar, Safirah Dijkstra, Marieke Mols| Cast: Kimberley Agyarko (Sarah), Emmanuel Ohene Boafo (Samuel), Rian Gerritsen (Karin), Martijn Nieuwerf (Arthur), Aminata Soumaoro (Faith), Mara van Vlijmen (leerkracht), Micha Hulshof (Kees), e.a.| Speelduur: 83 minuten | Jaar: 2024

Immigratie is een belangrijk maatschappelijk thema zo bleek maar weer bij de laatste verkiezingen. De NPO (VPRO) bezorgt ons in dat kader de film Paria, over een Ghanees gezin van drie dat een vrijstaand huis krijgt toegewezen in een bovenmodale woonwijk en daar tegen de nodige problemen aanloopt.

Het Flodderieke uitgangspunt is bedrieglijk, want in Paria zijn er geen komische interacties tussen de drie Ghanezen en de andere buurtbewoners. Dit is een serieuze thriller. Het gezin is Ghana ontvlucht vanwege corruptiepraktijken die vader Samuel aan het licht bracht. Samuel hoopt nog steeds op een snelle terugkeer: hij volgt het nieuws rond de zaak op de voet en doet geen moeite om in te burgeren. Zijn vrouw Sarah en dochter Faith bereiden zich duidelijk wel voor op een lang verblijf in Nederland. Geholpen door de overbuurman proberen ze met gratis spullen van Marktplaats hun huis een thuis te maken.

Samuel lijdt aan PTSS. Hij heeft nachtmerries en is enorm paranoïde. Vanaf het moment dat hij zijn nieuwe huis betrekt wantrouwt hij iedereen die hij tegenkomt, ook mensen die hem gewoon op de koffie vragen of helpen met de taal. Paria laat de wisselwerking zien tussen het getraumatiseerde gezin en de in het algemeen goedwillende buurtbewoners. Er is zeker verborgen racisme en paternalisme, maar Samuel heeft het vooral met zijn eigen wanen te stellen. Sarah probeert hem dat in te laten zien en zegt: "je hebt gevochten als een held, maar je BLIJFT vechten".

Paria begint als een redelijk genuanceerde vertelling die probeert de kleine momenten van het Ghanese gezin en het contact met de nieuwe wereld om hen heen voelbaar te maken. Zowel Sarah die haar best doet om in te burgeren als de onbuigbare Samuel hebben een punt. Soms drijft dit het gezin uiteen, maar ze komen ook weer dichter tot elkaar. Op een gegeven moment nemen Samuels paranoia en de daarmee gepaard gaande thrillerelementen de film echter helemaal over en in de laatste akte vliegt alles compleet uit de bocht.

De ernst en gevoeligheid van eerder slaat dan om in lachwekkende absurditeit. En dat is jammer, want Paria zou best een aanzet kunnen zijn om stil te staan bij de moeilijkheden, mogelijkheden en onmogelijkheden van een immigrantengezin. Kimberley Agyarko en Emmanuel Ohene Boafo zijn goed in de hoofdrollen (de bijrollen worden opvallend slecht ingevuld), het conflict tussen paranoia en gezond verstand is voelbaar en de vraagstukken worden in eerste instantie genuanceerd onder de aandacht gebracht. Wat echter beklijft na het zien van deze film is die vreselijk rare climax. Een gemiste kans.

Paria is te zien bij NPO Start.