Happy Palace [NPO Start]
Recensie

Happy Palace [NPO Start] (2023)

Het maatschappelijke thema van de verdwijnende Chinese restaurants wordt slecht uitgewerkt in deze slordige, saaie film.

in Recensies
Leestijd: 2 min 47 sec
Regie: Nicole van Kilsdonk | Scenario: Ilse Ott, Yan Ting Yuen| Cast: Donna Tang (Yung Ling), Tenzing Woing (Lok Man), Mei Ling Wan (Suk Wai), Aaron Wan (Chang), Lisa Man (Ming), Joep Vermolen (Joppe), Steef Cuijpers (Koos), e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2024

In het welbekende programma Kitchen Nightmares volgt elke aflevering precies hetzelfde stramien. Gordon Ramsay bezoekt een restaurant waar werkelijk alles misgaat en tovert het in twee dagen om tot een culinair Walhalla. Echt, elke keer gebeurt weer hetzelfde wonder. Iets dergelijks vindt halverwege de film ook plaats in Happy Palace met het Chinese restaurant uit de titel. Het maakt het er allemaal niet geloofwaardiger op.

Eigenaar Chang krijgt een hartaanval en laat het restaurant gedompeld in schulden achter aan zijn kinderen. Zoon Lok Man is een mislukt kunstenaar die ooit het dorp is ontvlucht en dochter Yung Ling doet iets financieels, maar sprong ook altijd al bij in het restaurant. Beiden moeten aan de bak om Happy Palace voor het Chinese Nieuwjaar schuldenvrij te maken en hun eigen leven weer op de rails te krijgen. De dramatiek van Yung Ling, Lok Man en hun moeder blijft helaas erg oppervlakkig in deze slordige, saaie televisiefilm.

In Nederland verdwijnt het ene Chinese restaurant na het andere uit het straatbeeld. Dit heeft niet zozeer te maken met een veranderd smakenpalet van de klanten, maar vooral met het feit dat de 'gouden generatie' eigenaars geen opvolger kunnen vinden nu ze met pensioen gaan. En dat is jammer, want de Chinees-Indische restaurantcultuur hoort bij het immaterieel Nederlands erfgoed.

De opvolgkwestie is dus precies het thema van Happy Palace, maar de 'oplossingen' die de film aandraagt worden tegen het einde ronduit bizar en ondermijnen de impact van de situatie op het leven van de familie Chang. Het lijkt erop dat schrijvers Ilse Ott en Yan Ting Yuen zelf ook doorhadden dat het scenario te weinig vuurwerk bood en dat proberen te verhelpen met rare plotontwikkelingen zoals de geforceerde make-over van het restaurant en een criminele verhaallijn. Niet dat dit het er spannender opmaakt, het maakt de film enkel langer en dat is niet in het voordeel van de kijker of de film.

Naast de nood van het Chinese restaurant en het generatieconflict, wordt in Happy Palace ook racisme jegens Aziaten aangekaart, iets wat helaas nog steeds een maatschappelijk thema is. Hier wordt in eerste instantie redelijk genuanceerd mee omgegaan totdat de film zelf zijn uiterste best doet om een van de grootste stereotypen te bevestigen. Nou hoeft niet elk fictief werk met betrekking tot een maatschappelijke kwestie een Sirespotje te zijn, maar de weg die Happy Palace rond een bepaald dier inslaat is wel erg smakeloos. Het is waarschijnlijk komisch bedoeld, maar het zorgt eerder voor een kromming van de tenen.

Met het scenario van Happy Palace is dus heel wat mis en dat wordt helaas niet goedgemaakt door de acteurs. Aaron Wan is altijd betrouwbaar, maar de onervaren Tenzing Woing en Donna Tang als de broer en zus waar het verhaal om draait, acteren erg houterig en hun interacties voelen onnatuurlijk. Vooral Tang laat rare pauzes vallen in de gesprekken en praat dan weer alsof ze een hoorspel inspreekt, veel te overdreven. De nevenpersonages worden neergezet als typetjes, maar dat zal toch niet de bedoeling zijn? Nee, Happy Palace hoeft niet behouden te blijven.

Happy Palace is te zien bij NPO Start.