Het zal je maar gebeuren: van de een op de andere dag word je achternagezeten. Mensen kijken je vreemd aan en willen maar een ding: jou vermoorden. Dit is het verhaal van Vincent Doit Mourir, het veelbelovende speelfilmdebuut van acteur en regisseur Stéphan Castang. Bloedstollend, bizar, maar ook bloedserieus.
Grafisch vormgever Vincent staart wazig naar zijn computerscherm, terwijl zijn collega gefascineerd vertelt over de bizarre droom die hij die nacht had. Het lijkt Vincent weinig te boeien en denkt de sfeer binnen de kantoorruimte te verhogen door de grap "waar is mijn koffie?" te maken tegenover een stagiair die hem pas net opgevallen is. Tevergeefs, want niemand lacht.
De dooie boel wordt pas echt opgeschud als de stagiair even later Vincent met een laptop op zijn hoofd mept. Een ietwat overdreven wraakactie, zou je denken. Totdat de volgende dag een collega meermaals een mes in zijn onderarm steekt. En een verwarde man vastberaden op Vincent afloopt, waarschijnlijk met de intentie om hem iets aan te doen. Vincent begint te vermoeden dat hier meer aan de hand is.
Deze gebeurtenissen jagen Vincent natuurlijk de stuipen op het lijf. Vanuit zijn perspectief zie je hoe mensen met opengesperde ogen naar hem kijken. Iedereen lijkt verdacht en je weet dat het niet bij deze drie aanvallen zal blijven. Vincent moet dood, daar laat de titel geen twijfel over bestaan, maar waarom? Dat blijft onduidelijk en zo wordt op een Hitchcockiaanse manier spanning in het verhaal gebracht.
Vincent is geen man die agressie oproept of tegen wie je al gauw iets hebt. Karim Leklou zet zijn personage neer als een sullig type dat helemaal niet zit te wachten op een grote hoeveelheid spanning in zijn leven. Terwijl hij uitzoekt wat er gaande is, ontwijkt hij steeds meer sociaal contact. Oogcontact lijkt telkens de trigger te zijn voor geweld, dus dat kan hij maar het beste zoveel mogelijk vermijden.
Dat is best lastig als je ondertussen op zoek bent naar een nieuwe liefde, die hij geheel onverwacht lijkt te vinden in de uitdagende vrouw Margaux. Zij is zijn tegenpool, waardoor Vincent ook meer tot leven kom en als personage dus interessanter wordt. De rol van Margaux, een medewerker van een fastfoodrestaurant, wordt op vermakelijke manier gespeeld door Vimala Pons. Regisseur Castang is in een bijrol als politieagent te spotten.
Vincent Doit Mourir is een bloedstollende psychologische thriller met een vleugje fantasie, maar is geregeld zo bizar dat het grappig wordt. Tenminste, als je van zwarte humor houdt. Een gewaagde mix van genres, maar Castang slaagt met vlag en wimpel. Tegelijkertijd voel je ook dat de regisseur een bloedserieuze vraag in zijn speelfilmdebuut stelt. Hoe verhoudt je je tot een wereld waarin geweld alleen maar lijkt toe te nemen? Een rake vraag in deze huidige tijd.
