De mens heeft vele talenten, maar leren van zijn fouten is er overduidelijk niet een van. We dreigen haast te vergeten dat na de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog het eigenlijk nooit meer echt rustig is geweest op Europese bodem. De huidige oorlog in Oekraïne is helaas niet het enige schrijnend voorbeeld. Op iets kleinere schaal was het conflict in Noord-Ierland berucht vanwege het brute en grillige karakter. De nasleep ervan is nog steeds merkbaar.
Het conflict, voornamelijk ingegeven door verschillen in inzichten tussen de katholieken en protestanten had het karakter van een guerrilla-oorlog en laaide eind jaren zestig van de vorige eeuw op. Er zijn vele goede films en televisieseries gemaakt over wat wel 'The Troubles' werden genoemd, maar de rechttoe-rechtaan thriller Dead Shot van de broers Charles en Thomas Guard is daar niet een van. Het op een boek van Steven P. Moysey gebaseerde verhaal degradeert de strijd in Noord-Ierland tot een goedkoop plotdevies.
In groezelige jarenzeventigstijl, waar de weerberichten enkel mistroostigheid voorspellen, lijkt de sfeer die de Guards neerzetten nog een doeltreffende voorbode. Zonder enige introductie treffen we een hoogzwangere vrouw en diens echtgenoot Michael aan die zich haasten naar het ziekenhuis. Het echtpaar wordt klemgereden en door wat een misverstand lijkt komt zijn vrouw om het leven en hij voor dood achtergelaten. Wat de aanstichter van het leed, de Britse legerofficier Tempest, niet weet is dat de paramilitair Michael nog leeft en op wraak zint.
Vanwege het verlies van een vrouw en ongeboren kind kan iedereen zich iets voorstellen bij de gevoelens die bij Michael opborrelen. Maar verder dan deze evidentie weten de gebroeders Guard de emoties niet te brengen. Hun hoofdpersoon heeft een roerige IRA-reputatie waarover ze bitter weinig loslaten. Context over de politieke en maatschappelijke situatie in Ierland blijft eveneens achterwege. Het gevolg is dat Dead Shot, dat in sommige landen uitging onder de titel Borderland, een ordinaire wraakexercitie is geworden.
De grauwe sfeer blijft consistent, ook als het strijdtoneel zich naar Londen verplaatst, maar is zonder emotionele lading enkel uiterlijk vertoon. Het is simpelweg lastig meeleven met het hoofdpersonage, hoeveel onrecht hem ook is aangedaan. Tempest wordt voor een dilemma gesteld: of zijn fout onder ogen zien of meewerken om het terroristennetwerk waarvan Michael deel uitmaakt oprollen.
De Guards proberen er nog een mystiek en onheilspellend tintje aan te geven door middel van geheime ontmoetingen (in een vergetelijke bijrol van Felicity Jones) en onbeduidende zijmissies. Goedbeschouwd is dit primair een strijd tussen twee mannen. De onvoorspelbaarheden hebben de vorm van plotselinge geweldsuitbarstingen zoals beschietingen, achtervolgingen en ontploffingen. Het zorgt voor enige afwisseling, maar de onuitgewerkte personages vormen toch het grootste pijnpunt.
Dead Shot is een aaneenschakeling van gemiste kansen, waarbij alle opsmuk niet kan verhullen dat de film teleurstellend weinig om het lijf heeft. We leren weinig van de burgeroorlog in Noord-Ierland, hoe opzichtig de makers ook een nauwgezet tijdsbeeld trachten neer te zetten. De setting is verworden tot een omstandigheid, zelfs een toevalligheid.
