De geboorte van een baby. Het mooiste wat je kan gebeuren toch? Sages-Femmes vertelt dit sprookje vanuit het perspectief van de verloskundigen en laat daarmee zien dat het antwoord op deze vraag vaker nee is dan je denkt. De film toont op een heftige en schokkende manier de werkomstandigheden van verloskundigen. Sages-Femmes is daarmee een protest op zichzelf.
Sages-Femmes, het Franse woord voor verloskundigen, gaat over Louise en Sofia die na hun opleiding aan het werk gaan als verloskundige. De film draait om de mooie momenten die ze meemaken, maar vooral ook de problemen waar ze tegenaan lopen. Sofia verliest zichzelf bijna aan het vak, terwijl Louise het makkelijk lijkt te hebben. Toch heeft het zware werk op allebei effect.
Sages-Femmes gooit je meteen in het diepe. In het ziekenhuis is het constante chaos. De verloskundigen snelwandelen door de gangen en schreeuwen tegen elkaar. Er gebeurt van alles tegelijk. Eén verloskundige moet bijvoorbeeld voor vier baby's tegelijk zorgen. Daarmee maakt Sages-Femmes meteen duidelijk hoe het tegenwoordig is om op de afdeling van verloskunde te werken. Het is chaotisch en iedereen is overwerkt.
De wanhoop die de verloskundigen voelen, komt extra hard binnen door de camera die heel dichtbij Sofia en Louise blijft. Wanneer een bevalling fout gaat, zorgt dit voor een beklemmend en claustrofobisch gevoel. Als een bevalling goed loopt, zorgen de close-ups echter voor een intiem gevoel. Zo belichten de cameratechnieken de twee kanten van het vak op een boeiende manier.
De bevallingen zijn realistisch en met respect gefilmd. Er komen geen blote lichamen van vrouwen in beeld. De filmmakers zijn aanwezig geweest bij echte bevallingen die ze met toestemming mochten filmen. Daarna hebben ze de bevalling met de acteurs erbij voor de film nog een keer nagespeeld. Als gevolg hiervan zijn baby's in al hun viezigheid te zien. Sommige scènes zijn daarom heftig, maar dit geeft de film juist kracht.
De hele cast levert geweldig acteerwerk. Ze spelen goed op elkaar in en brengen de frustraties van de verloskundigen goed over. Door te kiezen voor een veelzijdige cast met verschillende leeftijden voelt het team als een echte familie waar de kijker snel gehecht aan raakt. Samen met het goede acteerwerk versterkt dat de boodschap die de film wil overbrengen.
Khadija Kouyaté blinkt uit als Sofia die moeite heeft met het vak nadat ze iets verschrikkelijks meemaakt op de afdeling. Kouyaté weet goed te communiceren wat voor effect zoiets heeft op je mentale gezondheid. Met haar lege, starende blikken maakt ze het verdriet waar Sofia gebukt onder gaat duidelijk aan de kijker.
Sages-Femmes voelt als een politiek statement tegen de Franse overheid, een schreeuw dat het zo niet langer kan. Tijdens een scéne zegt Bénédicte, een van de verloskundigen, dat ze continu blaasontsteking heeft omdat ze haar plas moet ophouden omdat ze geen tijd heeft om naar het toilet te gaan. De film maakt zo treffend duidelijk hoe verstrekkend de gevolgen van dit werk kunnen zijn.
Het is daarom vreemd dat na driekwart film opeens een nieuwe verhaallijn wordt geïntroduceerd die zich buiten het ziekenhuis afspeelt. Het subplot haalt je uit de film en is vrij nutteloos, omdat het gepresenteerde probleem snel weer wordt opgelost.
Sages-Femmes brengt allerlei situaties rondom zwangerschap in beeld en laat zien hoe zwaar het is om verloskundige te zijn in Frankrijk. De goede balans tussen de negatieve en mooie kanten leidt tot een emotioneel en krachtig pamflet.
