Japanners zijn verzot op Europese sprookjes. Niet voor niets gebruikt de animatiegrootmeester Hayao Miyazaki in veel van zijn films een Europees aandoende setting, bij voorkeur die van de Alpenlanden. Natuurlijk is het voordeel van het gebruiken van moderne westerse sprookjes dat ze meteen universeel zijn met bijbehorende universele waarden en moraal, maar in de Japanse fantasyfilm Once Upon a Crime wordt er wel een flink soepzooitje van gemaakt.
Hou je vast. In het bos stuit Roodkapje op de creatieve, sarcastische heks Barbara die haar besteelt van haar schoenen. Even verderop heeft Assepoester het schoeisel onderschept en aangetrokken. Er duikt nóg een heks op die luistert naar de naam Tekla die met haar collega de twee sprookjesdames met wat magie een mooie baljurk en muiltjes aanmeet.
Assepoester wil - zoals haar eigen sprookjes dat nou eenmaal voorschrijft - naar het bal om de knappe prins aan de haak te slaan. Op weg naar het koninklijk paleis krijgen de dames hofstylist Hans onder de wielen van de koets. Op het bal wordt de dood van Hans bekend en zit er niets anders op dan de aanwezige gasten aan een flink verhoor te onderwerpen. Roodkapje werpt zich op als detective om de dader te ontmaskeren.
Twee met elkaar vermengde sprookjes aangevuld met een klassieke whodunit. Dat is de basis van deze rommelige, maar kleurrijke fantasyfilm. De gasten in het paleis hebben allemaal wel een mogelijk motief om de stylist op zeep te helpen en de vergezochte scenario's en theorieën vliegen werkelijk alle kanten op. De eerste minuten maken er echter al duidelijk dat we Once Upon a Crime vooral niet te serieus moeten nemen.
Ondanks de geslaagde humor - die helaas niet erg lang wordt vastgehouden - komt al vrij snel de klad erin. Als de klok middernacht heeft geslagen en de dames de benen hebben genomen is er nog bijna een uur te vullen. Regisseur en scenarist Y?ichi Fukuda, die zich baseerde op een boek van Aito Aoyagi, gaat dan vol op het orgel wat betreft de verdachtmakingen en theorieën. Dit alles had prima in een uur gepast. Het uitrekken van het plot, vooral nadat het paleis is verlaten, doet het eindresultaat geen goed. Tamelijk bizar en op momenten uitermate grappig is het wel.
Once Upon a Crime is te zien bij Netflix.