Regie: Sydney Sibilia | Scenario: Armando Festa, Sydney Sibilia | Cast: Luigi D'Oriano (Enrico), Giuseppe Arena (Peppe), Emanuele Palumbo (Angelo), Chiara Celotto (Francesca), Christiana Dell'Anna (Marisa), e.a. | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2023

Kort na de komst van de mp3 kwam de website Napster, waar mensen gratis muziek konden downloaden. Een bandlid van Metallica werd het gezicht van het gevecht tegen piraterij, en daar werd hij behoorlijk om geridiculiseerd. Tegenwoordig klagen zelfs jongeren dat de kwaliteit van popmuziek vroeger een stuk beter was. Zou het zijn dat componisten minder moeite stoppen in hun werk omdat het genormaliseerd is om niet te betalen voor iemands product? De schade hiervan reikt kennelijk verder dan financiële tegenslag voor de muziekindustrie.

Enrico is dol op muziek en wil zijn passie graag met anderen delen. DJ worden dus. Maar hem wordt verteld dat hij daarvoor allure mist, dus hij houdt het maar bij het maken van compilaties op cassettebandjes. Die zijn in zijn woonplaats immers enorm in trek. Zijn schoonzus stelt voor om dat wat grootschaliger aan te pakken. Dat doet hij, samen met zijn twee broers, en binnen de kortste tijd stroomt het geld sneller binnen dan ze het kunnen uitgeven. Alleen begrijpt Erry niet dat het verkeerd is om te verdienen aan andermans creaties.

Willy Wonka's Chocolate Factory doet snakken naar een reep. Perfume: The Story of a Murderer genereert de wens naar een lekker geurtje. Films als deze hebben in gemeen dat ze laten zien hoe mensen ergens op reageren. Het gevoel is herkenbaar en wordt overgenomen door de kijker. Liefde voor muziek is overal te vinden, en toch brengt het waargebeurde Mixed by Erry dit voor geen millimeter over.

De reden dat de cassettes als warme broodjes over de toonbank vliegen is omdat het arme mensen de kans geeft om albums te kopen. Want CD's zijn onnodig duur, wat muziekliefhebberij een prijzige hobby maakte. Maar nergens worden beelden getoond van luisteraars, van klanten die zo'n bandje hebben gekocht en naar huis rennen om het op te zetten en genieten.

Nee, het gaat puur om de drie broers, en hoe ze hun bedrijf oprichten en groeien. Muzikale piraterij was strafbaar in de jaren tachtig in Italië, maar werd gedoogd door de politie. Op die manier kon Mixed by Erry dus groeien tot een landelijk fenomeen. Zo groot, dat het uiteindelijk het grootste platenlabel van Italië werd. En dat terwijl ze dus geen muziek uitbrachten, maar slechts kopieerden en goedkoop doorverkochten.

Naast geen liefde voor muziek tonen is het ook nooit duidelijk waarom Enrico's muzieksmaak mensen raakt. Ja, hij is een absolute kenner van hedendaagse pop, maar die flarden die we meekrijgen van wat hij in zijn compilaties stopt zijn alles behalve obscure hits. Sweet Dreams van Eurythmics, Jump van The Pointer Sisters - terechte klassiekers, maar die kon iedereen beluisteren door simpelweg de radio aan te zetten.

Vreemd dat de makers juist deze twee punten over het hoofd hebben gezien, want hoe ze het verhaal vertellen over de opkomst en ondergang van de drie broers is verder erg professioneel verteld. Met dito acteerwerk en cinematografie, dit is gemaakt voor Netflix maar zou zo buiten de grenzen van Italië in de bioscoop kunnen draaien.

Wel een minpuntje is dat er vaak wordt gesproken over Sanremo, zonder uitleg over wat dat is, terwijl Mixed by Erry duidelijk is gemaakt voor de internationale markt. Het is een plaats in Italië, maar wanneer men het daar over heeft gaat het over het jaarlijkse muziekfestival dat daar plaatsvindt. Een wedstrijd, waar artiesten als Laura Pausini en Andrea Bocceli beroemd werden. Die informatie is zeer relevant, maar ontbreekt.

Een ander minpunt is dat het pas op het einde van de film duidelijk wordt het hele punt van Mixed By Erry is, dat Enrico iets moet leren inzien. Er wordt ergens eerder in de film voor een paar seconden iets over gezegd, maar het komt daarna nooit meer ter sprake - ook niet op een verkapte wijze. En dan ineens, kort voor de aftiteling en zonder duidelijke motivatie, heeft Enrico zijn doorbraak. Zijn gedachteverandering is goed, maar daar wordt daarvoor niet naar toegewerkt.

Mixed by Erry is dus een merkwaardige productie: op sommige fronten zeer goed uitgevoerd, maar maakt toch veel en grote fouten. Het kan beter, het kan vele malen slechter. Maar het gebrek aan liefde voor muziek tonen is onvergeeflijk.

Mixed by Erry is te zien bij Netflix.