Als één type film het filmambacht goed tot uitdrukking brengt, dan is het stopmotionanimatie wel. Helemaal wanneer de handen van de animator ook in beeld komen. Zo'n film heeft Alain Ughetto gemaakt. Met de tragikomische animatiefilm No Dogs or Italians Allowed beeldt hij op een prachtige manier uit wat in veel Italiaanse migrantenfamilies altijd verzwegen is gebleven.
Ughetto is zelf een kind van Italiaanse migranten en onderzocht hoe zijn voorouders leden onder armoede, oorlog en vreemdelingenhaat. Zijn grootmoeder Cesira ging haar geliefde Luigi Ughetto achterna en belandde daardoor in een armoedige situatie. Grond was schaars en dus kon er weinig eten worden verbouwd. Helemaal pech als het weer niet meezat.
Iedere winter trokken Luigi en zijn broers naar Frankrijk en Zwitserland om daar zwaar en gevaarlijk werk te doen om geld te verdienen om het gezin te onderhouden. Het gezin dat steeds groter en groter werd. Een gezin dat iedere lente maar moest hopen dat papa weer thuis zou komen. Heelhuids of überhaupt in levenden lijve.
In een originele animatiestijl waarbij gebruik is gemaakt van onder andere poppen en alledaagse voorwerpen (broccolibomen!) beeldt Ughetto de tragische familiegeschiedenis uit, waarin ook heel veel plaats is voor humor. Dat maakt No Dogs Or Italians Allowed niet alleen maar treurig. Sterker nog, de film is eerder een humorvolle ode aan een familie die ondanks de ellendige situatie waarin ze leefden er steeds het beste van probeerde te maken.
Ondanks de armoede en het tekort aan eten, kan er lachend bloem in elkaars gezicht geblazen worden. Een racistische boodschap op de deur van een café krijgt een inventieve en daardoor grappige draai. Je leert de Ughetto-familie kennen als een familie die niet klein te krijgen was.
Ughetto maakte deze film omdat hij zijn familiegeschiedenis niet kende. Net als zoveel kinderen van Italiaanse migranten die naar Frankrijk verhuisden hun familiegeschiedenis niet kennen. In die zin is No Dogs Or Italians Allowed niet zomaar een animatiefilm gebaseerd op een persoonlijk verhaal, maar ook een belangrijk document dat de geschiedenis van velen vastlegt.
In de film voert Ughetto, met zijn eigen stem als voice-over, een gesprek met zijn oma. Dat is niet de enige manier waarmee hij in contact probeert te komen met zijn familiegeschiedenis. Regelmatig verschijnt de hand van de animator in beeld en plaatst hij personages of andere objecten in het decor. Dit levert een grappig spel op tussen het maakproces en het uitgebeelde verhaal, maar ook een inventieve interactie met de personages, zijn familieleden die hij niet allemaal heeft gekend.
Dankzij animatie kan Ughetto zich verplaatsen naar de tijd waarin zijn familie leefde en zich verplaatsen in hun erbarmelijke omstandigheden. No Dogs Or Italians Allowed is opnieuw een fantastisch voorbeeld dat animatie geen genre is en ook niet uitsluitend interessant voor kinderen. Animatie kan op een inventieve manier gaten in de geschiedenis opvullen of, zoals in deze film, een complete geschiedenis uitbeelden.
