Regie: Juan Jesús García | Scenario: Jordi Gasull, Javier López Barreira | Cast (stemmen): Joe Thomas/Jonathan Vroege (Thut/Toet), Eleanor Tomlinson/Stefania (Nefer), Celia Imrie/Marloes van den Heuvel (Mother Carnaby/Moeder Carnaby), Hugh Bonneville/Marcel Jonker (Lord Silvester Carnaby), Sean Bean/Ruben Lürsen (Pharaoh/Farao), e.a. | Speelduur: 84 minuten | Jaar: 2023

De animatiefilm Mummies belooft een losgeslagen avontuur in de hedendaagse tijd met eeuwenoude - inderdaad - mummies. Dat betekent prachtige aankleding gebaseerd op een rijke cultuur en heerlijk voor de hand liggende grappen over losrakende bandages en oncomfortabele sarcofagen. Wie echter een gewaagde animatiefilm over leven na de dood met veel sinistere humor à la Tim Burton verwacht komt van een koude kermis thuis. Dit is puur familie-entertainment en in die hoedanigheid zeer geslaagd.

Dat het om morsdode mummies gaat is bijzonder moeilijk te merken: ze slapen, eten en leven zoals de levenden. Ze zien er ook precies zo uit - behalve in fel licht, waarin ze een Día de Muertos-achtig uiterlijk krijgen - en de enige herinnering aan het gebalsemde bestaan zijn de zeer subtiele witte bandages die hier en daar onder hun kleding uitsteken. De grappen gaan ook niet zozeer over het mummiebestaan, maar meer over de oude Egyptische cultuur. Maar humor heeft de film zeker.

Iets anders wat Mummies heeft is een aantal verrassend leuke liedjes. Dat het een musical betreft duidelijk wanneer prinses Nefer onverwacht in zingen uitbarst met een pakkende 'I want'-song, zoals het een echte animatieprinses betaamt. Ze heeft alleen geen eigen 'animal sidekick': het krokodilletje Krok is van het broertje van Thut, maar daarom niet minder schattig.

Het moge duidelijk zijn dat Thut en Nefer voor elkaar bestemd zijn als ze tegen elkaar opbotsen in een ware 'meet cute' en elkaar daarna niet meer kunnen uitstaan. Het romkomgehalte is hoog, maar we kunnen gelukkig ook rekenen op actie en avontuur. Het verhaal stevent onherroepelijk af op een overdreven romantisch einde, maar op zich is dat verfrissend tussen alle vrijgevochten prinsessenfilms van tegenwoordig.

Een saillant detail is dat de film zich grotendeels afspeelt in London. Ook al zorgt dit voor een hilarische 'fish out of water'-insteek valt moeilijk te ontkennen dat met name de Britten eeuwenlang Egyptische schatten hebben geroofd. Dat de Egyptische personages soms stevige Engelse accenten hebben helpt natuurlijk ook niet echt om deze keuze van de makers niet als culturele toe-eigening te zien. Maar de kleintjes zullen er weinig om malen en Thut maakt er zelfs een voorzichtig grapje over.

Het verhaal is net als de humor enigszins voorspelbaar, maar daarom niet minder meeslepend. Een cliché is een cliché met een reden zullen de makers gedacht hebben. En gelijk hebben ze: Disney doet het al jaren zo. Vooral het laatste deel van de film mondt uit in een epische vechtscène met alle klassieke plotwendingen. Voor wie van traditionele animatie kan genieten is Mummies een animatiefilm die in het rijtje van prinsessenfilms thuishoort.

Mummies is te zien bij HBO Max.