Regie: Raine Allen-Miller | Scenario: Nathan Bryon, Tom Melia | Cast: David Jonsson (Dom), Vivian Oparah (Yas), Benjamin Sarpong-Broni (Eric), Karene Peter (Gia), Simon Manyonda (Nathan), e.a. | Speelduur: 82 minuten | Jaar: 2023

Vanaf de eerste scène spat de stijl van Rye Lane af, met gedurfde en kleurvolle shots. Het ontbreekt debuterend regisseur Raine Allen-Miller niet aan zelfvertrouwen. Vooral in de flashbacks komt deze eigen stijl naar voren, die daardoor een bijna theatraal karakter krijgen. Dom en Yas spelen ook actief mee in de flashbacks, terwijl ze hun gesprek in het heden voortzetten. Het geeft deze scènes een speels sfeer die de hele film kenmerkt.

De muziek is bij elk van die scènes goed gekozen en draagt bij aan die sfeer. De vele hiphop nummers ondersteunen de flitsende stijl. Daarnaast wordt erg leuk gespeeld met overgangen tussen omgevingen of naar een flashback. De visuele stijl verrast in een genre dat vaak vervalt in voorspelbare formulewerk.

Het is pas uitgegaan tussen de jonge accountant Dom en zijn vriendin. Hij zit in zak en as, maar zijn vriendin heeft het een stuk makkelijker. Zij is namelijk alweer samen met Eric, de beste vriend van Dom, met wie zij tevens is vreemd gegaan. Dom trotseert voor het eerst weer de buitenwereld en gaat naar een kunstexpo van een vriend. Daar loopt hij Yas tegen het lijf. Een vrolijke meid die niet op haar mondje is gevallen. Het klikt direct tussen de twee en ze belanden in een eindeloos gesprek terwijl ze door de straten van Londen struinen

De opwinding, nieuwsgierigheid en spanning van iemand leren kennen en daarmee meteen klikken, worden perfect geportretteerd in Rye Lane. De onmiskenbare chemie tussen Dom en Yas ondersteunt dat. Beide personages beleven mooi het scala aan emoties dat daarbij komt kijken. Hun onschuld en charme maken hen herkenbaar.

Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Dom en Yas hebben allebei een recent een soortgelijke pijnlijke ervaring gehad. De toon is niet altijd even vrolijk en in Rye Lane is ook ruimte voor de negatieve kant van een situatie als deze. De onzekerheden van Yas en Dom komen veelvuldig aan bod. Ook daarmee verrast Rye Lane binnen het genre van de romantische komedie.

Naast met de romantiek zit het ook goed met de komedie. De grappen komen keer op keer aan, vaak vooral dankzij treffende oneliners. De leuke dialogen zijn goed geschreven en worden goed getimed. Via die dialogen worden de personages en hun karaktereigenschappen daarnaast direct duidelijk uitgewerkt, zonder veel tijd te wijden aan hun achtergrondverhalen.

De hele film lopen Dom en Yas rond, in hun voortdurende gesprek. Het doet denken aan de Before-trilogie, maar met de bravoure van een Wes Anderson-film. Een frisse wind in het genre, en tegelijk een feest van herkenning. Niet alle clichés worden vermeden, maar de snelle montage en visuele stijl maken dit meer dan goed. Een indrukwekkend debuutfilm, die met smacht laat wachten wat Raine Allen-Miller nog meer in petto heeft.

Rye Lane is te zien bij Disney+.