Wanneer Ben door het raam kijkt merkt hij dat een Eritrese immigrant tegen een pas geplant boompje aanleunt. Een vriendelijk gesprek dat dat niet kan, leidt nergens toe, en dus besluit de plichtbewuste burger om de politie in te schakelen. Als die eenmaal ter plaatse zijn, is Ben vanachter het gordijn (en zonder dat hij zelf ingrijpt) er getuige van hoe de ordediensten de man genadeloos in elkaar slaan. Een paar uur later overlijdt het slachtoffer aan zijn verwondingen waardoor Ben met een onverdraagbaar schuldgevoel opgezadeld zit en het leven voor hem compleet verandert.
Concerned Citizen van Idan Haguel probeert veel te zijn, misschien zelfs iets te veel. Enerzijds draait de film om een homokoppel dat via een draagmoeder een kind wil adopteren, anderzijds probeert deze derde film van Haguel ook een politieke aanklacht te zijn tegen de wandaden van de Israëlische politie.
Deze zwaar te verteren brokken zitten elkaar in de weg en worden zo oppervlakkig benaderd dat je er uiteindelijk maar weinig aan overhoudt. De zwijgzame en vooral emotieloze personages betrekken je veel te weinig bij de film die hoofdzakelijk draait om schuldgevoel alsook het besef dat het leven niet zo feilloos verloopt als je soms denkt.
Concerned Citizen heeft een veel te traag tempo, maar verveelt gelukkig nooit. Toch is dit zo'n titel waarvan je een paar weken later niet meer weet of je hem gezien hebt of niet. Wat wel blijft hangen zijn de vertolkingen van de hoofdrolspelers die in het echte leven ook een stel zijn, net zoals de immigranten ook echte vluchtelingen zijn. Alleen is dat niet goed genoeg om er een memorabele film van te maken. De bedoelingen van Concerned Citizen zijn best wel goed, maar het is doodzonde dat het resultaat niet meer dan matig is.
