Regie: Marius Vaysberg | Scenario: Tiffany Paulsen, Emil Braginskiy | Cast: Emma Robberts (Margot), Thomas Mann (Griffin), Madelaine Petsch (Clementine), Lewis Tan (Kip), Britt Robertson (Carrie), Fikile Mthwalo (Dana) e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2022

Het slechte nieuws is dat het eerste halfuur van About Fate belabberd is. Het goede nieuws? De rest van de film is wél vermakelijk. Gelukkig is iedereen met een fijngeslepen romkom-referentiekader in staat de film te volgen zonder dat stroeve begin te bekijken. Voor degenen die dat niet hebben: twee mensen zouden een buitensporig goede match zijn, ware het niet dat ze vuistdiep vastzitten in middelmatige relaties met mensen die niet de ware voor hen zijn. Zo, graag gedaan en kleine moeite.

Niet dat het daarna nou zo'n baken van originaliteit wordt. Terug van nooit echt weggeweest: heerszuchtige moeders, eigenzinnige vrienden, kleine criminaliteit begaan als romantisch uitje, huwelijksaanzoeken bij de vleet en hoofdpersonen die in de ochtend praten met hun katten. De verhaallijn is een zoveelste variant op de neprelatie die opbloeit tot echte liefde, bekend van The Wedding Date, Picture Perfect en nog honderd andere romkoms uit het recente verleden. De focus op 'het lot' en de kleine en grote manifestaties ervan doet nog het meest aan Serendipity denken.

Ook na de eerste akte zijn er scènes met clichécorvee, maar tegen die tijd is de motor op toeren en weten de hoofdrolspelers met hun chemie het koude Massachusetts, waar de film is opgenomen, warm te draaien. Acteurs Emma Robberts en Thomas Mann vinden elkaar net op tijd. Zij speelt Margot heel bewegelijk en excentriek, hij zet Griffin meer afgemeten neer. Dat creëert soms iets van afstand, maar de vonk komt over. Je hoopt dat dit stel alle obstakels weet te overwinnen en zoveel mogelijk op je beeldscherm blijft, want dan worden de grappen opeens beter.

Neem de scène bij de bruiloft waar Margot haar beklag doet over de seksistische Hunger Games-achtige traditie van het boeket proberen te vangen. Of Griffin die zich geen raad weet met de groepsfoto's, omdat hij en Margot als enige weten dat hij de familie hierna nooit meer zal zien. Soms verslikt de film zich in een geforceerde ruzie die snel weer wordt bijgelegd of een zotte vechtscène. Maar er wordt tenminste gekauwd op het hoofdgerecht en je kan je troosten met de gedachte dat de makers in ieder geval een idee hebben wat ze aan het doen zijn.

Des te raarder dat dit gevoel in de eerste akte ontbreekt. Er wordt veel energie gestoken in een twist die zo voorspelbaar is als het weekend na de vrijdag. Hele scènes, zoals die met Griffin en zijn vrienden in de sauna, zijn vervelend zinloos. Slechte grappen worden maar half gebracht en daarna zelfbewust onder het tapijt gemoffeld. En goed, de belangrijkste personages worden aan je voorgesteld, maar je gaat ze pas met open armen ontvangen als ze stoppen met watertrappelen en het duurt lang voor dat gebeurt.

De rest van de film is een solide romkom, zonder echt uit de band te springen. Nou ja, behalve op het einde dan, wanneer de film zich waagt aan de vraag of die gelukkige stelletjes zich niet eens schuldig moeten voelen voor al die bruiden en bruidegoms die verdwaasd op het (figuurlijke) altaar achterblijven. Heel snel wordt die vraag echter al weer ingetrokken in ruil voor een sprookjeseinde. "We hebben de film eindelijk aan de praat, nu niet meer mee rommelen!" zal de overheersende gedachte zijn geweest.

About Fate is te zien bij Prime Video.