Drie eeuwen lang bevond zich in het zuiden van het huidige West-Afrikaanse land Benin een klein maar machtig koninkrijk. Dahomey werd beschermd door een eliteleger bestaande uit vrouwelijke krijgers. Deze Ahosi moesten de soldaten van het naburige koninkrijk Oyo van zich afslaan. Het leger en hun leider Nanisca vormen de kern van het op ware gebeurtenissen gestoelde historische drama The Woman King.
Overigens is niet helemaal duidelijk in welke mate het speelfilmdebuut van Gina Prince-Bythewood aansluit op de werkelijkheid. Koning van dienst Ghezo, gespeeld door Star Wars-acteur John Boyega, heeft echt bestaan. Het vrouwenleger ook, maar generaal Nanisca is fictief. De inleidende tekst schetst de situatie tussen Dahomey en het oostelijk gelegen Oyo, maar maakt geen gewag van het feit dat we hier niet te maken hebben met een louter fictieve situatie.
Oscar-winnares Viola Davis laat een compleet nieuwe kant van zichzelf zien. Als Nanisca is ze onverschrokken, bruut, wijs en beschouwend. In de opening zien we hoe haar leger een groep gevangenen van de Oyo bevrijdt. Als de Ahosi vervolgens glorieus terugkeren in Dahomey worden ze verwelkomd door de bevolking. De legende dicteert dat je de krijgsters niet in de ogen mag kijken.
Het ontzag is groot en het gedeelte van het koninklijke paleis waar de Ahosi trainen is enkel voor vrouwen toegankelijk. De jonge Niwa dreigt te worden uitgehuwelijkt, maar omdat ze weinig trek heeft in een man met losse handjes wordt ze door haar vader voor de poorten van het paleis gedropt. Niwa wordt klaargestoomd om aan te sluiten bij het leger, maar moet hierbij de nodige persoonlijke hordes nemen.
Anders dan de opzet en de setting doet vermoeden is The Woman King niet een doorgeslagen uitspatting van de wokebeweging om meer diversiteit te tonen. Het idee werd geopperd door actrice en producent Maria Bello die na een bezoek aan Benin het verhaal van de Ahosi te horen kreeg. Het verhaal, dat is gesitueerd in 1823, werpt een blik op een kant van Afrika die velen niet zullen kennen. Het blijft echter een beetje gek om ook acteurs te zien die duidelijk uit het oosten van het continent komen. Alsof je een Griek in een oer-Hollands drama neerzet.
De opbouw van Prince-Bythewoods historische epos is tamelijk klassiek en biedt teleurstellend weinig verrassingen als het concept van een vrouwelijk eliteleger eenmaal is ingedaald. Niwa's reis naar volwassenheid verloopt via geijkte paden en nieuwe toevoegingen zoals de vriendschap die ze sluit met een Braziliaanse edelman veranderen hier weinig aan. Het feit dat de Afrikaanse koninkrijken elkaars gevangenen tot slaaf maakten en verhandelden komt bijvoorbeeld maar schamel aan bod. De schrijver rijgt liever actiescènes aan elkaar dan een coherent plot op te leveren.
Een poging tot dat laatste wordt nog wel gedaan door Nanisca een onthulling te laten doen. Het geeft haar personage niet alleen diepte maar ook meer menselijkheid. Dat er later nog wat met dit gegeven moet worden uitgehaald zal weinigen verbazen. De spil van The Woman King wordt gevormd door Davis die met de rol illustreert dat ze werkelijk in elk personage kan duiken. Ze is een opvallende keuze van de casting directors en vervult haar rol met verve. Davis is dan ook de voornaamste reden om naar de bioscoop te hollen.
