Natalie heeft een strak vijfjarenplan waarin ze haar carrière uitgestippeld heeft om de animatiewereld te veroveren. Maar als ze na seks met haar beste vriend last krijgt van misselijkheid, gooit de angst voor een zwangerschap dat plan in de war. In de badkamer waar ze een zwangerschapstest doet, splitst haar leven in twee tijdlijnen: een waarin ze inderdaad zwanger is en besluit het kind te houden en een waarin ze niet zwanger is en ze haar vijfjarenplan tot uitvoering gaat brengen. Beide scenario's brengen onverwachte wendingen met zich mee.
Look Both Ways is een prima film die maar al te duidelijk maakt dat het leven niet zomaar te plannen valt. Het is fijn om te zien dat beide tijdlijnen redelijk wat schermtijd krijgen en de een niet duidelijk boven de ander wordt geplaatst. Tegelijkertijd voelen niet alle scènes even urgent aan en zijn er een paar erg grote tijdsprongen. Het script is dus niet zo straks als had gekund en doet je ook afvragen of dit concept niet beter zou werken in een serie waarin alle delen van het vijfjarenplan echt aandacht kunnen krijgen.
Het is daarnaast jammer dat de film vragen over het maken van keuzes en de consequenties ervan uit de weg gaat. De mogelijke zwangerschap komt door een niet-werkend condoom en is dus in ieder geval niemands schuld. Het was interessanter geweest als de tijdlijnsplitsing voortkwam uit de keuze tussen het wel of niet houden van het kind. Daarmee had de film meer de psychologische kant onderzocht, wat gezorgd had voor een diepgaander gedachte-experiment.
Ook schetst de film een ietwat fatalistisch beeld, door impliciet te stellen dat je toch wel terechtkomt waar je behoort te zijn. Vijfjarenplan of niet, je bent simpelweg een speelbal van het lot. Het idee dat hard werken je uiteindelijk altijd brengt waar je moet zijn, past daarentegen gemakkelijk in het beeld van maakbaar geluk dat erg kort door de bocht is. Maar als je bij dergelijke zaken niet te veel bij stilstaat, is Look Both Ways een vermakelijke film die vooral met dankzij het aanstekelijke spel van de expressieve Lili Reinhart en warme Danny Ramirez niet gaat vervelen.
Het is goed om te zien dat de Keniaanse regisseur Wanuri Kahiu in haar eerste Amerikaanse film niet de ondankbare taak heeft gekregen om een baggerscript te verfilmen. Toch is het te hopen dat ze na Look Both Ways wel weer haar pen gaat oppakken, want met het kleurrijke en taboedoorbrekende Rafiki liet ze veel meer een eigen stem horen. En net zoals geldt voor het hoofdpersonage in Look Both Ways is die eigen stem een stuk interessanter dan een middelmatig concept dat al vaker onder de loep is genomen.
Look Both Ways is te zien bij Netflix.