Het restaurant is niet meer weg te denken uit ons bestaan. Toch is dit pas een fenomeen uit de achttiende eeuw. Délicieux is een ode aan de Franse koks die een plek bedachten met een vast menu voor een vaste prijs, waar iedereen welkom was en goed eten niet meer het alleenrecht van de adel was.
Pierre Manceron is de fictieve versie van zulke koks, die in de aanloop naar de Franse Revolutie begonnen met het democratiseren van lekker eten. Délicieux presenteert het uitvinden van het restaurantconcept romantischer en simplistischer dan de werkelijke geschiedenis, maar deze optimistische ode aan de bourgondische maaltijd voor de bourgeoisie is ook weer niet volledig uit de duim gezogen.
Manceron is de kok van de hertog van Chamfort. Hij wordt ontslagen nadat hij zich niet aan de van tevoren afgesproken recepten houdt en een eigen creatie opdient. Zowel de hertog als hijzelf worden vernederd door het adellijke gezelschap, dat bijna letterlijk als een stel gulzige varkens en imbecielen wordt neergezet. Aan dit rapaille met dure pruiken weigert Manceron zijn excuses aan te bieden, en even later moet hij het landgoed verlaten en wordt hij weer herbergier.
Herbergen in die tijd boden wel maaltijden aan reizigers, maar het was eten wat de pot schaft. De prijzen fluctueerden en de meeste herbergen stonden niet bekend om hun goede voedsel. Aan zo'n plek zijn Mancerons kookkunsten niet besteed en dus kookt hij niet meer (volgens zijn eigen definitie van koken). Totdat een mysterieuze dame verschijnt en eist om zijn leerlinge te worden.
Zijn nieuwe bestaan moet armoedig overkomen, in ieder geval vergeleken met zijn leven daarvoor. Maar het groene landschap en de nachten bij kaarslicht zijn zo mooi in beeld gebracht dat het leven allesbehalve écht zwaar overkomt. De fijne belichting is een genot om naar te kijken, vooral in een sequentie waarin Manceron moet recupereren in bed en dag- en nachtlicht elkaar snel afwisselen.
De manier waarop Délicieux het restaurant op het platteland contrasteert met de wereldvreemde adel op hun landgoederen en in Parijs, en een link legt met de Franse Revolutie, creëert uiteraard een té rooskleurig beeld van de historie. In werkelijkheid werd enkele decennia daarvoor het eerste restaurant geopend. In Parijs nota bene. Hoewel dat niet alleen voor adel toegankelijk was, werden er nog geen goedkope gerechten voor minder rijke mensen geserveerd zoals in de film. Maar als je met die kennis in het achterhoofd Délicieux met een korrel zout neemt, kun je genieten van de mooie beelden, het lekkere eten en het feelgooddrama.
