Kunle en Sean maken zich op voor de Legendary Tour, waarbij ze zeven feestjes afgaan en daarmee de eerste zwarte personen op hun universiteit worden die dit hebben gedaan. Er wordt echter roet in het eten gegooid wanneer ze een dronken wit meisje op de vloer van hun appartement vinden. Samen met vriend Carlos moeten ze beslissen wat ze doen. De politie bellen willen ze niet, want dan zouden ze als zwarte en latino personen weleens in een lastig parket terecht kunnen komen.
Emergency maakt direct duidelijk dat het racisme en de hypocrisie van witte mensen aan de basis liggen van het verhaal. Wanneer studenten Kunle en Sean in een college over taalgebruik zitten, blijft hun professor het n-woord gebruiken. Ze vraagt waarom het woord nog zoveel impact heeft, maar is blijkbaar niet voldoende ingelezen of negeert bewust dat witte mensen het ook in deze context niet voluit zouden moeten zeggen. Kunle en Sean houden hun mond tijdens het college zelf, maar discussiëren er na afloop wel uitgebreid over.
Hoewel hiermee helder een punt wordt geïllustreerd, is de scène erg uitleggerig en is subtiliteit niet het eerste woord dat in gedachten komt. Daarmee geeft hij bijna de verkeerde indruk van de kanten die de film verder op zal gaan. Pas later wordt duidelijk dat het niet zozeer gaat om de specifieke discussies die de film aanhaalt aangaande racisme, maar meer om de relatie tussen theorie en praktijk en hoe die dingen verschillen als je wit of een persoon van kleur bent.
Hoewel het makkelijk had gekund, kiest Emergency ervoor niet simpelweg een tragische wending te implementeren, maar schetst de film een veel complexer beeld van de traumatische ervaring die zwarte personen kunnen hebben. Daarmee wordt een verhaal verteld dat juist niet een viraal nieuwsbericht zou kunnen zijn, maar draait het om een bredere vorm van trauma: wanneer je niet kan vertrouwen op autoriteiten, specifiek de politie, omdat je de verkeerde huidskleur hebt.
Daarbij maakt de film sterke stilistische keuzes. Bij een confrontatie met de politie komen bijvoorbeeld de gezichten van de agenten niet in beeld. Dit benadrukt dat het hier gaat om de ervaring van Kunle. De effectieve kadrering en goede belichting zorgen ervoor dat de film ook op visueel vlak aantrekkelijk genoeg is.
Naast de serieuze momenten bevat de film genoeg schrijnende humor en is er gelet op de details. Zo kaart de montage de hypocrisie aan die eerder in de film naar voren kwam, door eerst een Black Lives Matter-bord in een tuin van rijke witte personen te laten zien en vervolgens de mededeling te doen dat verdachte personen gemeld worden door buurtpreventie. Dit overkwam Sean en Kunle eerder zonder dat dit enigszins in verhouding stond tot wat er gebeurde.
Emergency combineert succesvol een serieus verhaal met luchtigere momenten. De acteurs brengen dit overtuigend en juist doordat de film niet voor gemakkelijke emotionele tranentrekmomenten gaat, laat hij een sterkere indruk achter.
Emergency is te zien bij Prime Video.