Regie: Paul Weitz | Scenario: Paul Weitz, Dana Stevens en Matt Logelin | Cast: Kevin Hart (Matt), Melody Hurd (Maddy), DeWanda Wise (Lizzie), Lil Rel Howery (Jordan), Rachel Mutombo (Brenda), e.a. | Speelduur: 109 minuten | Jaar: 2021

Het is even wennen om Kevin Hart in een serieuze rol te zien. Normaal gesproken krijst de komiek altijd de hele boel bij elkaar in films zoals Ride Along, Central Intelligence en de laatste twee Jumanji-expedities. Dat zo'n onverwachte carrièremove niet per se slecht hoeft uit te pakken, bewees Will Smith al eens met zijn vertolking in The Pursuit of Happyness. In Fatherhood mag Hart op zijn beurt aan de slag met poepluiers en babyflesjes, en dat is minder grappig dan je misschien van hem zou verwachten.

Hart speelt de rol van Matt, een medewerker van een groot techbedrijf, die op één en dezelfde dag vader én weduwnaar wordt. Matt besluit om dochtertje Maddy in z'n uppie op te voeden, tot groot ongenoegen van zijn bemoeizuchtige schoonmoeder, die ondanks alles het beste met hem en de kleine meid voorheeft. Mocht de opvoeding uitdraaien op een fiasco, dan kan Maddy alsnog naar opa en oma toe.

Bij het kijken naar Fatherhood wordt al vrij snel duidelijk dat Kevin Hart veel meer in z'n mars heeft dan gillend wegrennen voor gangsters of wilde struisvogels. Hij kan zowaar acteren. In twee scènes stromen de tranen zelfs rijkelijk over zijn wangen en weet hij met zijn personage behoorlijk veel sympathie op te wekken. Matt moet doorgaan voor een man die pedagogisch gezien enigszins tekortschiet, maar eigenlijk is hij best een goede vader. Hij geeft zelfs bij zijn nieuwe vriendin aan dat zijn dochter altijd op de eerste plaats komt.

Toch kleeft er ook iets schijnheiligs aan dit hele gebeuren. Misschien komt dat wel door het feit dat Kevin Hart de laatste jaren meermaals in opspraak is geweest. In 2018 doken een paar homo-onvriendelijke tweets op, waarna een hoop commotie ontstond en Hart besloot af te zien van zijn presentatieklus bij de Oscaruitreikingen. Zou hij nu weer in het gevlei van 'deugdzaam' Hollywood proberen te komen door een personage te spelen dat wel heel nadrukkelijk een voorstander is van moderne genderopvattingen? Het zou zomaar kunnen. De rooms-katholieke nonnen krijgen hier in elk geval de wind van voren, omdat Maddy niet van plan is om een rokje naar school te dragen. Tja, dat is wel heel gemakkelijk scoren natuurlijk.

Fatherhood is sentiment met een hoofdletter S, maar kijkt desondanks - of juist daardóór - best lekker weg. Het helpt ook wel mee dat de acteurs in de bijrollen niet zo overdreven vervelend zijn. Veel vaders zullen zich daarnaast kunnen herkennen in de wijze waarop de hoofdrolspeler in de weer is met PowerPointpresentaties en poepluiers. Ach ja, hij mag dan af en toe een grote mond hebben, uiteindelijk heeft Kevin ook maar een klein Hart(je).

Fatherhood is te zien bij Netflix.