Regie: Patty Jenkins | Scenario: Dave Callaham, Geoff Johns en Patty Jenkins | Cast: Gal Gadot (Diana/Wonder Woman), Kristen Wiig (Barbarah/Sheetah), Pedro Pascal (Max Lord), Chris Pine (Steve), Robin Wright (Antiope), Connie Nielsen (Hippolyta), e.a. | Speelduur: 151 minuten | Jaar: 2020

De openingsscène van Wonder Woman 1984 is ronduit spectaculair. In de proloog maken we kennis met een ambitieuze en vechtlustige toekomstige Wonder Woman. Het maakt in ieder geval duidelijk dat de term ' je mannetje staan' volstrekt achterhaald is. Samen met een stel volwassen amazones, onder wie onze eigen Doutzen, zien we Diana een levensgevaarlijk parcours afleggen in een immens stadion uitgehouwen in de rotsen. Na een duik van grote hoogte in zee wordt de tocht vervolgd per paard.

Jaren later is de inmiddels volwassen Diana beland in de Koude Oorlog, in het jaar 1984 uit de titel. Ze leidt een Clark Kent-achtig leven als wetenschapper in het Smithsonian Museum of National History. Daar maakt ze kennis met de stuntelige muurbloem Barbara van wie zelfs haar directe collega's en de vrouw die haar heeft aangenomen geen flauw benul hebben wie ze is. Er ontstaat een vriendschap tussen de twee dames, ingegeven door de zoektocht naar de oorsprong van een mysterieuze steen die buit is gemaakt tijdens een overval op een juwelier in een winkelcentrum.

Daarmee heb je ook gelijk het meest ongeloofwaardige plotelement van deze tweede Wonder Woman-verfilming te pakken. Barbara verslijt het stuk rots voor een nepedelsteen, maar Diana leest de Latijnse inscriptie en komt erachter dat het je wensen kan doen vervullen. Dit heeft de gesjeesde, maar zakelijk mislukte oliemagnaat Maxwell Lord ook in de smiezen. Als de steen in zijn handen komt ziet de zakenman zijn kans schoon om niet alleen wensen te vervullen maar tevens de wereld te domineren. Want uiteraard moet het in vervulling gaan van wensen met een hoge prijs betaald worden.

Drie jaar geleden was Wonder Woman een ware verademing voor de positie van de vrouw, zoals Black Panther dit was voor de zwarte gemeenschap. We hadden natuurlijk al wel vaker vrouwelijke superhelden gezien, maar nog niet eerder werd duidelijk gemaakt dat vrouwen helemaal geen mannen nodig hebben om zich aan op te trekken of tegen af te zetten. Ook dit keer speelt Jenkins op subtiele maar rake wijze met de sekseclichés. We hebben het immers wel over de wat bekrompen jaren tachtig. Barbara en Diana staan met elkaar te praten, dus een mannelijke collega vraagt zich hardop af wie van de twee voor de koffie zal zorgen.

Waar dit tweede deel ook in excelleert is de uitstekende verhaalopbouw. Op de genoemde opening en overval na wordt bijna een uur besteed aan het uitzetten van de plotlijntjes. Daarbij maakt Barbara (treffend vertolkt door Saturday Night Live-comédienne Kristen Wiig) de grootste ontwikkeling door. Zij wenst dat ze net zo krachtig en geliefd wordt als haar nieuwe bestie Diana. Maar Wonder Woman zelf is verre van perfect. Haar date komt niet opdagen en iemand anders is haar voor bij het aanhouden van een taxi. Het maakt haar opvallend menselijk.

En dan heeft ze ook nog gewenst dat haar vriend, de verongelukte piloot Steve, weer in haar leven komt. Zo geschiedt. Het zorgt niet alleen voor een romantische maar ook een komische noot. Steve loopt met open mond rond in de voor hem nieuwe wereld met roltrappen, straaljagers, bandplooibroeken en schuifdeuren. Het intieme samenzijn zorgt ook nog eens letterlijk voor visueel vuurwerk wanneer het duo in een onzichtbare straaljager naar Egypte reist terwijl het vuurwerk van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag rondom het toestel uitbarst.

Jenkins stopt haar tweede Wonder Woman-avontuur niet propvol actiescènes, die met name bij de laatste twee Avengers-films al snel voor vermoeidheid en overspannen netvliezen zorgden. Het tempo is prettig en rustigere scènes wisselen strak geregisseerde en flitsend gemonteerde actiemomenten op aangename wijze af. Ondertussen weet Jenkins er ook nog wat extra thematiek doorheen te gooien, zoals de hebzucht van de mens, de zucht naar heerschappij en onderdrukking van beschavingen en volkeren. Dit komt met name tot uitdrukking in de heerlijk schmierende schurkenrol van Pedro 'The Mandalorian' Pascal.

Maar zelden kunnen vervolgfilms in het superheldengenre zich meten met het eerste deel. Wonder Woman 1984 is zo'n zeldzaamheid. De Israëlische hoofdrolspeelster Gal Gadot is niet alleen in voorkomen een weergaloze verschijning, maar weet wederom de perfecte combinatie van sympathie, menselijkheid humor, heldhaftigheid en doortastendheid tentoon te spreiden. Het is jammer dat de bioscooprelease van dit tweede deel definitief is gedwarsboomd door de lockdown. Dit is namelijk een titel die je op een groot doek moet zien. Want (wo)man: wat een heerlijke openingsscène!

Wonder Woman 1984 is vanaf 31 maart te koop bij de gebruikelijke video-on-demanddiensten zoals Pathé Thuis, Amazon Prime Video, Apple TV+ en Google Play. Vanaf 7 april is de film ook te huur bij deze en andere aanbieders.