Het Ierse Cartoon Saloon begint zo langzamerhand een van de beste animatiestudio's ter wereld te worden. De drie eerdere lange animatiefilms van de studio (Song of the Sea, The Secret of Kells en The Breadwinner werden allemaal genomineerd voor een Oscar. Deze drie films kenmerken zich door een prachtige tekenstijl en een flinke dosis magie. Wolfwalkers past perfect in dit rijtje en weet de vorige briljante films zelfs nog te overtreffen. Deze adembenemende film creëert met een ongelofelijk creatieve animatiestijl een sublieme eigen wereld en mag met recht een meesterwerk genoemd worden.
Het jaar is 1650, de Ieren worden geregeerd door de Britten. Het jonge Engelse meisje Robyn wil net als haar vader graag wolvenjager worden. Volgens haar vader is dat veel te gevaarlijk. Ze kan beter bij het kasteel helpen als dienstmeid. Als ze op een dag haar vader achtervolgt ontmoet ze Mebh, een roodharig meisje dat in een wolf kan veranderen en met de dieren kan communiceren. De lokale heerser probeert alle wolven in de wijde omgeving uit te roeien, maar Robyn trekt aan de zijde van Mebh al snel ten strijde om dit te voorkomen. Haar nieuwe passie voor haar wolvenvrienden zorgt voor een conflict met haar vader, die in dienst is van de lokale heer en nog steeds op de viervoeters moet jagen.
De animatiestijl van Wolfwalkers springt meteen in het oog. Op indrukwekkende wijze komt het verhaal in prachtige vormen en kleuren tot leven. De animatiestijl doet nog het meest denken aan tekeningen uit sommige sprookjesboeken. De bewegingen waar de plaatjes mee tot leven komen zijn adembenemend en een waar schouwspel. Daarnaast is er volop ruimte voor experimenten die regels over ruimte doorbreken. Zo loopt Robyn in het kasteel naar een andere verdieping via een prachtig vormgegeven Escher-achtig trappenhuis. Een andere fascinerende animatiesequentie beeldt Robyns rol als dienstmeid en haar verschrikkelijke arbeid op bijzonder creatieve manier uit.
Het centrale conflict speelt tussen het stadje Kilkenny en de bossen daaromheen. De dualiteit van natuur versus cultuur is nog steeds een zeer belangrijk thema en wordt briljant uitgewerkt in de animatie. In het bos zijn de meest uitbundige kleuren te zien, terwijl in de stad gekozen is voor een bijna minimalistische tekenstijl vol grijstinten. Of het nou de fascinerende actiesequenties zijn of de stille momenten waarbij de getekende omgeving voor zichzelf lijkt te spreken, bij elke stap wordt de juiste keuze gemaakt. Dit maakt Wolfwalkers niet alleen tot de beste geanimeerde film van het jaar, maar laat ook zien dat we met Cartoon Saloon in Europa misschien wel onze eigen studio Ghibli hebben gevonden.
